زمینه و هدف: کاربرد روشهای مقابله با استرس در بیماران عروق کرونر قلب میتواند منجر به تغییرات قابل ملاحظهای در سطح بیومارکرهای اینترلوکین- 1 β و کورتیزول شود. از این رو هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین روشهای مقابله با استرس و سطوح اینترلوکین- 1 β و کورتیزول در بیماران قلبی کرونری بود.
روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش، همه بیماران مبتلا CHD ( Coronary heart disease ) مراجعهکننده به بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تهران بودند. تعداد 44 بیمار مبتلا به CHD بستری در بخشهای مختلف بیمارستان از بین بیماران واجد شرایط انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه راههای مقابلهای- لازاروس و فولکمن و کیتهای انسانی اینترلوکین- 1 β (ساخت شرکت Bender med system اتریش) و کورتیزول (ساخت شرکت IBL آلمان) با روش اندازهگیری الایزا استفاده شد.
یافتهها: بین روشهای مقابلهای هیجانمدار با بیومارکرهای اینترلوکین- 1 β و کورتیزول همبستگی مثبت و معنیدار مشاهده شد. بین روشهای مقابلهای مسألهمدار با بیومارکرهای اینترلوکین- 1 β و کورتیزول همبستگی منفی و معنیدار وجود داشت. همچنین از بین 8 راه مقابله با استرس فقط راه مقابلهای ارزیابی مجدد مثبت پیشبینی کننده معنیداری برای اینترلوکین- 1 β و کورتیزول بود .
نتیجهگیری: افزایش کاربرد روشهای مقابله با استرس مسألهمدار از جمله روش ارزیابی مجدد مثبت میتواند سطوح اینترلوکین- 1 β و کورتیزول را کاهش دهد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |