زمینه و هدف: متوتروکسات جزء داروهایی است که در شیمیدرمانی تومورهای مختلف و در درمان بیماریهای التهابی کاربرد وسیعی دارد. مطالعات نشان دادهاند که این دارو بر روی روند ساخت اسپرم و تخمک اثر مهاری داشته و باعث کاهش باروری و تغییرات بافتی مختلف در بیضه حیوانات آزمایشگاهی میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تجویز متوتروکسات بر روی معیارهای اسپرمسازی در بافت بیضه موش صحرایی بالغ انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به دو گروه تجربی (20 نمونه) و شاهد (20 نمونه) تقسیم شدند. گروه تجربی اول و دوم به ترتیب 14 و 28 روز هر هفته یک بار، داروی متوتروکسات به میزان mg/kg 1 و گروه شاهد اول و دوم نیز مدت 14 و 28 روز هر هفته یک بار، نرمالسالین به میزان mL/kg 10 به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. بعد از گذشت زمانهای ذکر شده، از بافت بیضه نمونهگیری شد و پس از تهیه برشهای بافتی و رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، از نظر بافتشناسی و شاخصهای اسپرمسازی شامل: ضریب تمایز لولهای (TDI) ، ضریب اسپرمیوژنز (SI) و ضریب بازسازی (RI) مطالعه شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری واریانس یکطرفه در سطح معنیداری 05/0>P ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: در این تحقیق داروی متوتروکسات اثرات مخربی بر روی بافت بیضه و فرایند اسپرمسازی در گروههای تحت درمان در مقایسه با گروه شاهد داشت؛ همچنین ضرایب TDI ، SI و RI در روز چهاردهم کاهش غیر معنیدار و در روز 28 بعد از تجویز دارو نسبت به گروه شاهد، کاهش معنیداری (001/0>P) را نشان داد.
نتیجهگیری: بر اساس این مطالعه، تجویز متوتروکسات به مدت 28 روز هر هفته یک بار، باعث کاهش اسپرمسازی و شاخصهای آن در بافت بیضه موش صحرایی میشود که ممکن است از طریق کاهش تقسیم سلولی و اثرات سمّی دارو باشد؛ البته اثر این دارو بر روی اسپرمسازی و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |