دوره 29، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
جلد 29 شماره 3 صفحات 228-218 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.SHAHED.REC.1399.074
Ethics code: IR.SHAHED.REC.1399.074
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jasbinia F, Hassanpourezatti M. Treatment with conditioned culture media with human mesenchymal stem cells on reserpine-induced thermal fibromyalgia model in rats. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2022; 29 (3) :218-228
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3191-fa.html
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3191-fa.html
جاسبی نیا فرزانه، حسن پورعزتی مجید. اثر درمان با محیط‌های کشت شرطی شده با سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسان بر مدل فیبرومیالژیا گرمایی القا شده توسط رزرپین در موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1401; 29 (3) :218-228
1- دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران، ایران ،hassanpour@shahed.ac.ir
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران، ایران ،
چکیده: (1465 مشاهده)
زمینه و هدف: فیبرومیالژیا (FM) یک سندرم درد مزمن متأثر از عملکرد هیپوکامپ است. محیط شرطی شده با سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSC-CMs) پتانسیل‌های آنتی‌اکسیدانی و محافظت‌کننده عصبی در درمان بیماری‌ها مختلف از خود نشان داده است. هدف ما بررسی اثربخشیMSC-CMs بر درمان FM حرارتی ناشی از رزرپین و ارزیابی تغییرات غلظت فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) در هیپوکامپ موش‌های صحرایی در این شرایط بود.
روش تحقیق: این یک مطالعه تجربی است که بر روی 42 موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 180 تا 220 گرم انجام شد. حیوانات در گروه های FM رزرپین (1 میلی‌گرم/کیلوگرم) و در دیگر گروه‌ها نرمال سالین، را بصورت زیر جلدی یک بار در روز به مدت 3 روز متوالی دریافت کردند. سپس، موش‌ها MSC-CM (0/3 و 0/5 میلی‌گرم/ میلی‌لیتر محتوای پروتئین، داخل صفاقی) را هفته‌ای یک‌بار به مدت سه هفته دریافت کردند. آستانه درد حرارتی موش‌ها توسط آزمون‌های پس کشیدن دم و صفحه داغ در ابتدا و انتهای آزمایشات ارزیابی شد. غلظت TNF-α در هیپوکامپ توسط کیت الایزا در پایان دوره آزمایشی تعیین شد.
یافته‌ها: آستانه درد حرارتی موش‌های صحرایی در گروه FM نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌دار (0/01>P) در هر دو آزمون کاهش یافت. یک افزایش معنی‌دار (0/01>P) در سطح TNF-α هیپوکامپ موش‌ها در گروه FM در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. علیرغم تأثیر محیط کشت تازه و شرطی بر موش‌ها کنترل، درمان با MSC-CMs سبب کاهش معنی‌دار درد القا شده توسط رزرپین و غلظت TNF-α هیپوکامپی شد.
نتیجه‌گیری: درمان با MSC-CMs توانست درد حرارتی در مدل فیبرومیالژیا موش‌های صحرایی القا شده توسط رزرپین را از طریق کاهش غلظت TNF-α در هیپوکامپ کنترل کند.
روش تحقیق: این یک مطالعه تجربی است که بر روی 42 موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 180 تا 220 گرم انجام شد. حیوانات در گروه های FM رزرپین (1 میلی‌گرم/کیلوگرم) و در دیگر گروه‌ها نرمال سالین، را بصورت زیر جلدی یک بار در روز به مدت 3 روز متوالی دریافت کردند. سپس، موش‌ها MSC-CM (0/3 و 0/5 میلی‌گرم/ میلی‌لیتر محتوای پروتئین، داخل صفاقی) را هفته‌ای یک‌بار به مدت سه هفته دریافت کردند. آستانه درد حرارتی موش‌ها توسط آزمون‌های پس کشیدن دم و صفحه داغ در ابتدا و انتهای آزمایشات ارزیابی شد. غلظت TNF-α در هیپوکامپ توسط کیت الایزا در پایان دوره آزمایشی تعیین شد.
یافته‌ها: آستانه درد حرارتی موش‌های صحرایی در گروه FM نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌دار (0/01>P) در هر دو آزمون کاهش یافت. یک افزایش معنی‌دار (0/01>P) در سطح TNF-α هیپوکامپ موش‌ها در گروه FM در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. علیرغم تأثیر محیط کشت تازه و شرطی بر موش‌ها کنترل، درمان با MSC-CMs سبب کاهش معنی‌دار درد القا شده توسط رزرپین و غلظت TNF-α هیپوکامپی شد.
نتیجه‌گیری: درمان با MSC-CMs توانست درد حرارتی در مدل فیبرومیالژیا موش‌های صحرایی القا شده توسط رزرپین را از طریق کاهش غلظت TNF-α در هیپوکامپ کنترل کند.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1401/4/23 | پذیرش: 1401/9/14 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/9/15 | انتشار الکترونیک: 1401/9/15
دریافت: 1401/4/23 | پذیرش: 1401/9/14 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/9/15 | انتشار الکترونیک: 1401/9/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC