مجله علمی دانشگاه

زمینه و هدف: رفتارهای خانوادگی در بیماری‌های مزمنی که خود مدیریتی مداوم نیاز دارند، بسیار مهم است. مدیریت بیماری‌های مزمن اغلب شامل تغییراتی در رویه‌های روزانه است که در تنظیمات خانوادگی رخ می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مراقبین خانوادگی، بر رفتارهای حمایتی و انسدادی خانواده مبتلایان به دیابت نوع 2 انجام گرفت.
روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی، تعداد 60 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا دیابت نوع 2 براساس معیارهای ورود به‌ صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصیص ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون، 7 جلسه آموزشی به‌همراه پیگیری تلفنی براساس تشخیص‌های پرستاری برگزار شد. پرسشنامه مقیاس حمایت خانوادگی اختصاصی دیابت(Schafer)  توسط بیماران، قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS  (نسخه 18) و با کمک آزمون‌های تی، کای–دو و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: دو گروه قبل از آموزش، تفاوت معنی‌داری نداشتند؛ ولی بعد از مداخله، در گروه آزمون در تمام آیتم‌‌های رفتارهای حمایتی افزایش معنی‌داری نسبت گروه کنترل مشاهده گردید (005/0>P). میانگین نمره رفتار انسدادی به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه کنترل بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: استفاده از برنامه آموزشی رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی، به‌عنوان یک مداخله پرستاری اثربخش، رفتارهای حمایتی را ارتقا و رفتار انسدادی مراقبین خانوادگی را کاهش می‌دهد؛ بنابراین اجرای این برنامه توصیه می‌شود.