زمینه و هدف: بهره هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی از مؤلّفههای مهم و تأثیرگذار بر فرآیند یاددهی و یادگیری دانشجویان میباشد؛ بر این اساس، این مطالعه به بررسی رابطه میان بهره هوشی با هوش فرهنگی و خودنظارتی در دانشجویان پرداخت.
روش تحقیق: در یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی، تعداد 171 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش نمونهگیری تصادفی- طبقهای مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی بهره هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی بهترتیب از آزمونهای استاندارد آر بی کتل مقیاس سوم، هوش فرهنگی Earley & Ang و خودنظارتی Snyder استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای همبستگی پیرسون و آزمون تیمستقل در سطح معنیداری 05/0≥P استفاده شد.
یافتهها: میانگین نمرههای ضریب هوشی، هوش فرهنگی و خودنظارتی شرکتکنندگان در مطالعه بهترتیب برابر با: 44/10±106 و 31/17±73/85 و 20/3±35/12 بود. نمره هوش فرهنگی در بین دو جنس، تفاوت قابل ملاحظهای نشان نداد. رابطه مثبت و معنیداری بین میانگین نمره هوش فرهنگی و خودنظارتی مشاهده گردید (000/0P<، 37/0R=)؛ ولی بین نمره هوش فرهنگی و ضریب هوشی و همچنین بین نمره خودنظارتی و ضریب هوشی ارتباط معنیداری مشاهده نگردید.
نتیجهگیری: با توجه به وضعیت نامطلوب نمره هوش فرهنگی و البته اکتسابیبودن بخش قابل توجهی از مهارتها و قابلیتهای آن، پیشنهاد میگردد برنامههای آموزشی و فرهنگی ویژهای برای تقویت هوش فرهنگی در نظر گرفته شود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |