دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1391 )                   جلد 19 شماره 4 صفحات 354-347 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Erahimzadeh A, Sharifzadeh G, Azarkar Z, Hosseini S, Tohidi Zadeh T, Namaei M H. Comparison of Azithromycin and Ciprofloxacin in treating adults' acute non amebiasis dysenter. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2012; 19 (4) :347-354
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-1080-fa.html
ابراهیم‌زاده آزاده، شریف‌زاده غلامرضا، آذرکار زهره، حسینی سمیرا، توحیدی‌زاده طاهره، نمائی محمدحسن. مقایسه اثر سیپروفلوکساسین و آزیترومایسین در درمان دیسانتری حادّ بالغین. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1391; 19 (4) :347-354

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-1080-fa.html

مقایسه اثر سیپروفلوکساسین و آزیترومایسین در درمان دیسانتری حادّ بالغین
آزاده ابراهیم‌زاده1 ، غلامرضا شریف‌زاده2 ، زهره آذرکار1 ، سمیرا حسینی3 ، طاهره توحیدی‌زاده3 ، محمدحسن نمائی* 4
1- عضو مرکز تحقیقات هپاتیت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- عضو مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، گروه بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
3- عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران
4- عضو مرکز تحقیقات هپاتیت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، mhnamaei@hotmail.com
چکیده:   (46527 مشاهده)
زمینه و هدف: دیسانتری، معمولاً یک بیماری خودمحدودشونده است، اما درمان آنتی‌بیوتیکی آن، علاوه بر کوتاه‌کردن زمان سیمپتوماتیک‌بودن بیماری، سبب کاهش دفع میکروب از بدن بیمار و در نتیجه، کاهش قدرت سرایت به اطرافیان می‌شود. این مطالعه، به منظور مقایسه اثر سیپروفلوکساسین و آزیترومایسین در درمان گاستروآنتریت حادّ غیرآمیبی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 84 بیمار مبتلا به گاستروآنتریت حادّ غیرآمیبی، به روش نمونه‌گیری ساده انتخاب شدند و پس از اخذ رضایت کتبی، در یکی از دو رژیم شامل: سیپروفلوکساسین 500 میلی‌گرم هر 12ساعت یا آزیترومایسین 250 میلی‌گرم روزانه یک‌بار، قرار گرفتند. پس از 48 ساعت، بیماران ویزیت شده و بهبود علایم بالینی آنها بررسی شد؛ همچنین نتیجه کشت مدفوع روز اول آنها، ارزیابی شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری و ثبت در پرسشنامه، با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 3/1) و آزمون آماری کای‌اسکوئر در سطح معنی‌داری 5/0=α تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: از 84 بیمار مورد بررسی، در نمونه مدفوع 41 نفر (8/48%) شیگلا گزارش شد که 18 نفر (9/43%) از آنها، آزیترومایسین و 23 نفر (1/56%)، سیپروفلوکساسین دریافت کردند. در 14 نمونه (7/16%)، میکروب‌های دیگری رشد کرده بود (سالمونلا، کمپلیوباکتر ژژونی، ای‌کلای). در آنتی‌بیوگرام تهیه‌شده از 55 بیمار، 32 نفر به سیپروفلوکساسین حساس بودند (2/58%) و حساسیّت به آزیترومایسین، در 41 نفر گزارش شد (5/74%). در روز سوّم درمان، پاسخ بالینی بیماران، با بررسی وضعیت تب و اسهال ارزیابی شد. در گروه آزیترومایسین در 29 نفر (5/93%) و در گروه سیپروفلوکساسین در 31 نفر (88.6%)، در روز سوّم، تب قطع شده بود که اختلاف معنی‌داری از نظر قطع تب، بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیری: آزیترومایسین و سیپروفلوکساسین اثر یکسانی در درمان دیسانتری غیرآمیبی دارند.
واژه‌های کلیدی: دیسانتری غیرآمیبی، سیپروفلوکساسین، آزیترومایسین
متن کامل [PDF 190 kb]   (13277 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: گوارش
دریافت: 1391/1/29 | پذیرش: 1392/2/2 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journals of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb