دوره 24، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
جلد 24 شماره 4 صفحات 305-291 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rajabi A, Siahkouhian M, Akbarnejad A, Yari M. Comparison between the effects of two different frequencies of aerobic exercise with the same volume and detraining period on the levels of irisin hormone, lipid profiles, and insulin resistance index in obese women with type 2 diabetes
. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2017; 24 (4) :291-305
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2351-fa.html
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2351-fa.html
رجبی علی، سیاه کوهیان معرفت، اکبرنژاد علی، یاری مرتضی. مقایسه تاثیر دو تواتر مختلف تمرین هوازی با حجم یکسان و بی‌تمرینی متعاقب با آن بر سطوح هورمون آیریزین، پروفایل لیپیدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق دیابتی نوع 2
. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1396; 24 (4) :291-305
علی رجبی1 
، معرفت سیاه کوهیان* 2، علی اکبرنژاد3 ، مرتضی یاری4
، معرفت سیاه کوهیان* 2، علی اکبرنژاد3 ، مرتضی یاری4
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی, دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ،m_siahkohian@uma.ac.ir
3- دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی, دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ،
3- دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (7829 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 یک معضل مهم برای سلامت عمومی است که افراد زیادی درگیر آن هستند. تمرینات ورزشی و فعالیت بدنی نقش مهمی در پیشگیری و کنترل آن ایفا می‌کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر دو تواتر مختلف تمرین هوازی با حجم یکسان و بی‌تمرینی متعاقب با آن بر سطوح هورمون آیریزین، پروفایل‌لیپیدی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق دیابتی نوع 2 بود.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 36 زن چاق دیابتی نوع 2 به‌صورت تصادفی به سه گروه مساوی 12 نفر تقسیم شدند. گروه 1 و 2 به‌مدت 8 هفته (1=3 جلسه و 2= 6 جلسه در هفته، با حجم یکسان) تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه) انجام دادند. نمونه گیری‌ها در مرحله پیشآزمون، 48 ساعت و دو هفته پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج درون‌گروهی نشان داد متغیّرهای وزن، چربی بدن و شاخص توده بدنی تنها در گروه یک (کاهش) و مقاومت به انسولین (کاهش) و آیریزین (افزایش) در هر دو گروه تجربی، بعد از گذشت 8 هفته از مداخله، تغییر معنیداری داشتند (0/05P<). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه همراه با تست تعقیبی LSD، نشان‌دهنده اختلاف معنی‌دار در متغیّرهای وزن (0/036p=)، درصد چربی (0/001p=)، شاخص توده بدنی (0/008p=)، مقاومت به انسولین (0/001p=) و آیریزین (0/0001p=) در مرحله پس‌آزمون بین گروه‌های مختلف مطالعه بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تأثیر تمرین ورزشی با مدت زمان بیشتر نسبت به تکرر در جلسات تمرینی کوتاه مدت در کنترل عوامل دخیل و مؤثّر در دیابت نوع 2 بارزتر بود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که زمان برنامه ورزشی، عامل مؤثّری در پیشگیری و کنترل بیماری دیابت نوع 2 می‌باشد که باید در طراحی و برنامه‌ریزی ورزشی مورد توجه قرار گیرد.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 36 زن چاق دیابتی نوع 2 به‌صورت تصادفی به سه گروه مساوی 12 نفر تقسیم شدند. گروه 1 و 2 به‌مدت 8 هفته (1=3 جلسه و 2= 6 جلسه در هفته، با حجم یکسان) تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه) انجام دادند. نمونه گیری‌ها در مرحله پیشآزمون، 48 ساعت و دو هفته پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج درون‌گروهی نشان داد متغیّرهای وزن، چربی بدن و شاخص توده بدنی تنها در گروه یک (کاهش) و مقاومت به انسولین (کاهش) و آیریزین (افزایش) در هر دو گروه تجربی، بعد از گذشت 8 هفته از مداخله، تغییر معنیداری داشتند (0/05P<). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه همراه با تست تعقیبی LSD، نشان‌دهنده اختلاف معنی‌دار در متغیّرهای وزن (0/036p=)، درصد چربی (0/001p=)، شاخص توده بدنی (0/008p=)، مقاومت به انسولین (0/001p=) و آیریزین (0/0001p=) در مرحله پس‌آزمون بین گروه‌های مختلف مطالعه بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تأثیر تمرین ورزشی با مدت زمان بیشتر نسبت به تکرر در جلسات تمرینی کوتاه مدت در کنترل عوامل دخیل و مؤثّر در دیابت نوع 2 بارزتر بود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که زمان برنامه ورزشی، عامل مؤثّری در پیشگیری و کنترل بیماری دیابت نوع 2 می‌باشد که باید در طراحی و برنامه‌ریزی ورزشی مورد توجه قرار گیرد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1396/8/2 | پذیرش: 1396/11/10 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/11/23 | انتشار الکترونیک: 1396/11/13
دریافت: 1396/8/2 | پذیرش: 1396/11/10 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/11/23 | انتشار الکترونیک: 1396/11/13
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC