Moradi F, AminiAghdam S, Abdi J, Matinhomaee H. Effect of strength training on serum levels of adiponectin, testosterone, and cortisol in sedentary lean men. J Birjand Univ Med Sci. 2013; 20 (2) :125-135
URL:
http://journal.bums.ac.ir/article-1-1149-fa.html
مرادی فتاح، امینیاقدم سوران، عبدی جمال، متین همایی حسن. اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کمتحرک. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1392; 20 (2) :135-125
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-1149-fa.html
1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز، سقز، کردستان، ایران ، moradi_fatah@yahoo.com
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز، سقز، کردستان، ایران.
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
چکیده: (16142 مشاهده)
زمینه و هدف: آدیپونکتین، یک عامل حافظتی مهم در پاتوژنز سندروم متابولیکی و بیماری قلبی- عروقی به شمار میآید و تستوسترون نیز در مردان، نقش ضدّ دیابتی دارد؛ کورتیزول نیز یک هورمون کاتابولیکی ضدّ استرس میباشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کمتحرک بود. روش تحقیق: در یک مطالعه نیمهتجربی، مردان لاغر کمتحرک، بهطور تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی و گروه کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین قدرتی شامل: دوازده هفته تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، 3 ست، 8- 12 تکرار در هر ایستگاه، شدت 60- 80 درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین ستها یک دقیقه و بین ایستگاهها دو دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود 60 دقیقه) بود. تجزیه و تحلیل دادهها، با بهکارگیری نرمافزار آماری SPSS (ویرایش 16) و به کمک آزمونهای آماری تیهمبسته و تیمستقل، در سطح معنیداری 05/0>P انجام شد. یافتهها: در گروه تمرین (9 نفر، 6/3±9/20 سال، 3/4±1/60 کیلوگرم، 2/2±7/18 درصد چربی، 1/2±4/18 کیلوگرم بر متر مربع)، وزن، نمایه توده بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (به ترتیب: 020/0=P، 011/0=P، 042/0=P)، اما تغییر معنیداری در مورد درصد چربی بدن مشاهده نشد (244/0=P)؛ همچنین تمرین، تأثیر معنیداری بر غلظت آدیپونکتین (9/1±1/14 در مقابل 5/2±7/13 میکروگرم بر میلیلیتر) و کورتیزول سرم (3/45±4/166 در مقابل 6/51±2/159 نانوگرم بر میلیلیتر) نداشت (به ترتیب: 278/0=P و 377/0=P)، اما غلظت تستوسترون سرم (7/1±9/6 در مقابل 9/1±1/8 نانوگرم بر میلیلیتر) افزایش یافت (025/0=P). در گروه کنترل (10 نفر، 2/3±5/21 سال، 2/4±5/61 کیلوگرم، 7/2±5/19 درصد چربی، 3/2±4/18 کیلوگرم بر متر مربع)، هیچکدام از متغیرهای اندازهگیریشده، تغییر معنیداری نشان ندادند (05/0
نوع مطالعه:
مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
طب فيزيكي و توانبخشي دریافت: 1391/4/12 | پذیرش: 1392/5/24 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20