مجله علمی

زمینه و هدف: ژیاردیا لامبلیا، تک‌یاخته عامل بیماری ژیاردیازیس، یکی از شایعترین عوامل ایجاد اسهال در سراسر دنیا و بخصوص در ایران می‌باشد. انغوزه، صمغ گیاهی به نام انگدان است که بومی ایران بوده و دارای خواص درمانی فراوان بخصوص در درمان بیماری‌های انگلی می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر کشندگی عصاره آبی و الکلی انغوزه بر کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط In-vitro می‌باشد. روش تحقیق: 500 میکرولیتر از غلظت‌های 1، 25/1، 5/2، 5، 10 و 20 میلی‌گرم در میلی‌لیتر عصاره‌های آبی و الکلی انغوزه با 500 میکرولیتر از کیست‌‌های تخلیص‌شده ژیاردیا لامبلیا مخلوط شده و در دماهای4، 24و 37درجه سانتی‌گراد قرار داده شد. درصد کشندگی عصاره‌ها 1، 2، 3، 4 و 5 ساعت پس از مواجهه، به وسیله رنگ‌آمیزی با رنگ ائوزین1/0 درصد و شمارش میکروسکوپی کیست‌ها اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، تی‌تست مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بیشترین درصد کشندگی عصاره الکلی انغوزه در دمای 37 درجه، در غلظت mg/ml20 و در ساعت چهارم به میزان 100% بود؛ در حالی که بیشترین درصد کشندگی عصاره آبی انغوزه، در همین دما و غلظت ولی در ساعت پنجم، 23/57 درصد بود. بین درصد کشندگی عصاره‌های آبی و الکلی در همه غلظت‌ها، زمان‌ها و دماها، تفاوت معنی‌داری مشاهده شد)005/0P<). اثر کشندگی هر دو عصاره به طور معنی‌داری با افزایش غلظت، زمان و دما افزایش یافت )0001/0P<). نتیجه‌گیری: عصاره‌های الکلی و آبی انغوزه در شرایط In-vitro دارای اثر کشندگی بر کیست ژیاردیا لامبلیا می‌باشند. تأثیر کشندگی عصاره الکلی بیشتر از عصاره آبی است.