مجله علمی

  زمینه و هدف: دیابت، ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا کارکرد انسولین می‌باشد. گردو ماده‌ای مغذی است که در طب سنتی برای درمان دیابت استفاده می‌گردد. از این رو در مطالعه حاضر سعی بر آن شد تا به خواص ضدّ دیابتی عصاره هیدروالکلی گل نر گردو در موش‌های دیابتی شده توسط استرپتوزوسین، پرداخته شود.

  روش تحقیق: در این پژوهش، 72 سر موش نر بالغ با وزن 200 تا 225 گرم در گروه‌های شاهد، دیابتی و غیر دیابتی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه شاهد شامل 8 سر موش بود. گروه‌های دیابتی شده و غیر دیابتی هر کدام شامل 32 سر موش بودند. هر یک از این گروه‌ها خود به 4 دسته 8 تایی شامل گروه‌های شاهد، تجربی 1،‌ 2 و 3 تقسیم شدند که به ترتیب g/kg 2، g/kg 4 و g/kg 6 عصاره در روز بمدت 15 روز دریافت کردند . برای ایجاد دیابت به صورت IP از mg/kg 60 استرپتوزوسین، استفاده گردید. موش‌ها به مدت 15 روز و به صورت تک دوز توسط عصاره تیمار شدند و در پایان روز پانزدهم از طریق داخل بطنی از موش‌ها خون‌گیری به عمل آمد. سپس میزان سرمی انسولین و قند خون اندازه‌گیری گردید. داده‌ها با کمک آزمون‌های ANOVA و Tukey HSD مورد ارزیابی قرار گرفت.

  یافته‏ها: عصاره هیدروالکلی گل نر گردو باعث کاهش معنی‌دار گلوکز و افزایش انسولین در گروه‌های دیابتی شده نسبت به گروه‌های غیر دیابتی تیمار شده گردید.

  نتیجه‏گیری: عصاره هیدروالکلی گل نر گردو با داشتن آنتی‌اکسیدان‌هایی نظیر ترکیبات فلانوییدی باعث افزایش میزان هورمون انسولین در گروه‌های تجربی دیابتی شده با استرپتوزوسین و کاهش قند خون آن‌ها می‌گردد.