مجله علمی

  زمینه و هدف: امروزه بررسی ارتباط معنویّت با سلامت عمومی مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، ارزیابی رابطه معنا در زندگی با سلامت عمومی بر اساس نظریه معنادرمانی Frankle بود.

  روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، از میان 404 نفر از کارکنان دانشگاه بیرجند، 240 نفر به روش نمونه‏گیری خوشه‏ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‏های هدف در زندگی (PIL) و سلامت عمومی (GHQ) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS (ویرایش 11) و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و ANOVA، در سطح معنی‏داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: میانگین نمره هدف در زندگی و سلامت عمومی به ترتیب 94/10±13/78 و 59/9±88/45 بود. ارتباط معنی‏داری بین نمره هدف در زندگی با سلامت عمومی و مؤلفه‌های آن شامل علائم جسمانی، علائم اضطرابی و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و علائم افسردگی مشاهده شد (001/0>P). بیشترین ضریب همبستگی میان هدف در زندگی با علائم افسردگی (53/0=r) مشاهده شد. بین نمره هدف در زندگی با جنسیت، میزان تحصیلات، سن، وضعیت تأهل و نوع استخدام کارکنان رابطه معنی‏داری وجود نداشت.

  نتیجه‌گیری: داشتن هدف در زندگی تضمین‌کننده سلامت عمومی افراد و کارکرد سالم جامعه می‏باشد. وجود بیشترین رابطه بین هدف در زندگی با کاهش علائم افسردگی، اهمیت نیاز به هدف را تأکید می‌نماید و از عواملی مانند جنسیت، میزان تحصیلات، سن، وضعیت تأهل و یا نوع استخدام، تأثیر نمی‏پذیرد.