مجله علمی

  زمینه و هدف: اختلال انعقادی پدیده‌ای شایع در جریان آسیب مغزی است که بر پیش‏آگهی بیماران تأثیر می‏گذارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان نشانگرهای انعقادی و ارتباط آن با پیش‏آگهی در بیماران ضربه مغزی انجام شد.

  روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1385 بر روی 42 بیمار مبتلا به آسیب مغزی با نمره GCS کمتر یا مساوی 10، در بیمارستان امام رضا^(ع) بیرجند انجام شد. میزان نشانگرهای انعقادی شامل INR ،PTT ،PT و پلاکت همه بیماران در روز اول و چهارم بستری اندازه‏گیری شد. نمره صفر برای وضعیت طبیعی هر یک از این نشانگرها و نمره یک برای وضعیت غیرطبیعی آنها در نظر گرفته شد. مجموع نمرات به عنوان نمره اختلال انعقادی منظور گردید. تغییرات سطح هوشیاری (GCS) و پیامد بیماران بررسی و ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS (ویرایش 5/11) و آزمون آماری فیشر، در سطح معنی‏داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: شایعترین اختلال انعقادی مشاهده شده در روز اول و چهارم، میزان PT غیرطبیعی بود. بین نمره اختلال انعقادی در روز چهارم با تغییرات GCS بیماران (04/0=P) و نیز بین تغییرات نمره اختلال انعقادی و مرگ و میر بیماران ارتباط معنی‏داری مشاهده شد (03/0=P).

  نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آسیب مغزی باعث تغییرات معنی‏داری در وضعیت انعقادی بیماران و در نتیجه وضعیت پیش‏آگهی آنان می‏شود. شناسایی زودهنگام این تغییرات می‏تواند در پیامد بیماران مؤثر باشد.