مجله علمی دانشگاه

  زمینه و هدف: امروزه کاهش درد و بهبود سریع زخم‌های جراحی مورد بحث محققین می‌باشد. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثرات بافت‏شناسی استامینوفن، به‌عنوان یک ضدّ درد غیر مخدّر و بدون اثرات ضدّ التهابی، بر ترمیم زخم جراحی در معده موش صحرایی انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، تعداد 15 سر موش صحرایی نر ویستار به ‌طور تصادفی به سه گروه 5 تایی (شم، شاهد منفی و تجربی) تقسیم شدند. یک برش گاستروتومی یک سانتیمتری در خم بزرگ معده موش‌ها ایجاد، سپس در دو لایه بخیه زده شد. گروه تجربی، استامینوفن (mg/kg 30) را به ‌صورت محلول در Dimethyl Sulfoxide (DMSO) 5% (mL/kg 10) خوراکی، روزانه به مدت 15 روز دریافت کردند. گروه‌های شاهد منفی و شم نیز به ترتیب DMSO 5% (mL/kg 10) و سرم فیزیولوژی (mL/kg 10) را به ‌همان روش دریافت کردند. آسیب‌شناسی و مقایسه التیام زخم بین گروه‌ها با در نظر گرفتن عوامل مؤثر در ترمیم، نظیر رشد و تکثیر فیبروبلاست‌ها، تشکیل عروق نوساز، ایجاد بافت پوششی جدید و کلاژن در نسج ترمیمی انجام گردید. اختلاف معنی‌دار بین گروه‌ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS و آزمون‏ ANOVA تعیین گردید. سطح معنی‌داری 05/0>P در نظر گرفته شد.

  یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری از نظر تعداد فیبروبلاست‌ها، جوانه‌های مویرگی، اندازه شکاف باقیمانده موجود در دهانه زخم و محتوای کلاژن موجود در نسج ترمیمی بین گروه‌های مورد مطالعه وجود نداشت.

  نتیجه‌گیری: نتایج بررسی حاضر نشان داد که استامینوفن در ترمیم زخم جراحی معده در موش صحرایی اثر سوء نداشته و می‌تواند به‌عنوان یک ضدّ درد بعد از جراحی معده مورد استفاده قرار گیرد.