مجله علمی

  زمینه و هدف: بیماری‏های قلبی، ‏عروقی و بویژه بیماری عروق کرونر، یکی از علل مهم مرگ و میر در کشورهای توسعه‏یافته می‏باشد. مطالعات نشان می‏دهد میزان غلظت هموسیستئین تام پلاسما با افزایش خطر بیماری عروق کرونر در ارتباط است و به احتمال زیاد یک ارتباط علت و معلول بین این دو وجود دارد؛ کاهش غلظت هموسیستئین تام، شیوع بیماری عروق کرونر را کاهش می‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط میزان هموسیستئین تام پلاسما با بیماری عروق کرونر و همچنین ارتباط آن با سایر عوامل خطر بیماری‏های قلبی،‏عروقی از جمله لیپوپروتئین با چگالی پایین اکسیدشده (ox-LDL) انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، 260 نفر از افرادی که نیاز به آنژیوگرافی داشتند، وارد مطالعه شدند. گروه مورد شامل 130 نفر با گرفتگی حداقل یک رگ بالای 50% و گروه شاهد، 130 نفر بدون گرفتگی عروق کرونر در آنژیوگرافی بودند. میزان هموسیستئین تام، کلسترول، تری‏گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) ، زیر واحدهای HDL ، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و ox-LDL اندازه‏گیری گردید. داده‏ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS و آزمون‌های آماری مناسب ، در سطح معنی‏داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: میزان هموسیستئین تام در بیماران عروق کرونر (20/8±25/19 µmol/L) به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد (17/4±8/14 µmol/L) بود؛ همچنین در بیماران مبتلا به تنگی عروق کرونر، ارتباط مثبت معنی‌داری بین افزایش سطح هموسیستئین تام و سطح ox-LDL پلاسما مشاهده شد (001/0>P). با وجود کاهش HDL₂ در بیماران مبتلا به تنگی عروق نسبت به گروه شاهد، ارتباط قابل توجهی بین افزایش سطح هموسیستئین و کاهش HDL₂ در این مطالعه دیده نشد .