Haghighi F, Saadatjoo S, Fanoodi F, Taherian M. The epidemiologic study of the neoplasms in the internal genital system of women referring to pathologic centers in Birjand (1996-2006).. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2008; 15 (4) :75-83
URL:
http://journal.bums.ac.ir/article-1-380-fa.html
حقیقی فاطمه، سعادتجو سید علیرضا، فنودی فرناز، طاهریان ملیحه. بررسی جمعیتشناختی نئوپلاسمهای دستگاه ژنیتال داخلی زنان در بیماران مراجعهکننده به مراکز آسیبشناسی شهر بیرجند (خراسان جنوبی) از سال 1375 تا 1385. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1387; 15 (4) :75-83
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-380-fa.html
1- دانشیار گروه اموزشی آسیب شناسی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، haghighifa@yahoo.com
چکیده: (28306 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از اولین گامهای شناخت نئوپلاسمها بررسی اپیدمیولوژیک آن است. آگاهی از وضعیت اپیدمیولوژیک انواع نئوپلاسمها میتواند ما را در برنامهریزی در مورد آموزش، تحقیق و درمان بر اساس نیازهای منطقه یاری کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک نئوپلاسمهای ژنیتال داخلی زنان در بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 2979 پرونده بیوپسی مربوط به ژنیتال داخلی زنان مراجعهکننده به مراکز آسیبشناسی شهر بیرجند از سال 1375 تا 1385 مورد بررسی قرار گرفت؛ پروندههایی که گزارش پاتولوژی آنها نئوپلاسمهای خوشخیم و بدخیم، ضایعات پرهنئوپلازیک و کیستهای فیزیولوژیک تخمدان بودند، از بین تمام پروندههای بیوپسی استخراج شدند؛ سپس فرم بازنگری که شامل اطلاعات فردی، محل برداشت نمونه، تاریخ برداشت نمونه، تشخیص آسیبشناسی، تشخیص اولیه و نوع رفتار ضایعه بود، تکمیل گردید. دادههای جمعآوری شده با استفاده نرمافزار آماری SPSS و آزمونهای آماری Chi-Square و t در سطح معنیداری 05/0P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: بیشترین موارد آسیبشناسی مربوط به رده سنی 40-59 سال (47%) و ساکن شهر (9/79%) بود. فراوانی نئوپلاسمهای بدخیم در روستا دو برابر شهر و ضایعات پرهنئوپلازیک سه برابر شهر بود. بیشترین بدخیمی ژنیتال داخلی زنان مربوط به سرویکس بود. در رحم بیشترین فراوانی نئوپلاسمهای خوشخیم مربوط به لیومیوم، بیشترین فراوانی ضایعات پرهنئوپلازیک، مول کامل و بیشترین فراوانی نئوپلاسمهای بدخیم، آدنوکارسینوم بود. در سرویکس بیشتری فراوانی تومورهای خوشخیم، پولیپ آندوسرویکال و بیشترین فراوانی تومورهای بدخیم، Squamous Cell Carcinoma (SCC) بود. 1/73% از آسیبشناسی بیماریهای تخمدان، کیستهای فیزیولوژیک بودند که 7/50% آنها مربوط به کیست لوتئال بود؛ همچنین تراتوم بالغ با 7/30% بیشترین موارد نئوپلاسمهای خوشخیم و کارسینومهای اپیتلیال با 5/53%، بیشترین فراوانی تومورهای بدخیم را به خود اختصاص داده بودند. فراوانی ضایعات بدخیم در طی 10 سال بتدریج افزایش داشت (3/2% در سال 75 و 21% در سال 84). نتیجهگیری: با توجه به فراوانی بدخیمیهای سرویکس، بررسی عوامل خطر مثل سن ازدواج، تعداد زایمانها، سطح اجتماعی- اقتصادی و عفونتها ضروری میباشد. همچنین برنامهریزی جهت انجام صحیح و دقیق غربالگری سرطان سرویکس بخصوص در زنان روستایی از اهمیت بسزایی برخوردار است.
نوع مطالعه:
مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
انكولوژي دریافت: 1388/2/23 | پذیرش: 1394/12/20 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20