دوره 31، شماره 3 - ( پاییز 1403 )                   جلد 31 شماره 3 صفحات 233-223 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: طرح پژوهشی نمی باشد.
Ethics code: IR.AZARUNIV.REC.1401.023


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pourhaghighi N, Zarneshan A, Vaghef L. Menstrual disorders and their association with stress, cortisol levels and physical activity in athletic and non-athletic girls. J Birjand Univ Med Sci. 2024; 31 (3) :223-233
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3429-fa.html
پورحقیقی ندا، زرنشان اعظم، واقف لادن. اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر‌ورزشکار. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1403; 31 (3) :223-233

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3429-fa.html


1- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایران
2- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایران ، zarneshan@azaruniv.ac.ir
3- گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایران
چکیده:   (182 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات­ قاعدگی یکی از مهم‌ترین علل ناباروری محسوب می­شوند. اطلاعات دقیقی در خصوص رابطه استرس روانی و سطوح کورتیزول و فعالیت بدنی با اختلالات­ قاعدگی وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اختلالات­ قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت ­بدنی در دختران ورزشکار و غیر­ورزشکار بود.
روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی تعداد ۶۰ دختر جوان 18 تا 25 ساله حداقل با دو اختلال قاعدگی در دو گروه ورزشکار (VO2max> 40، 30 نفر) و غیر­ورزشکار (30 نفر) با ارزیابی انواع اختلالات­ قاعدگی، پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و سطح کورتیزول بزاق مقایسه شدند.
یافته‌ها: شیوع اختلالات قاعدگی بین دو گروه تفاوت معنی­ داری نداشت (0/05<P) در هر دو گروه دیسمنوره و منوراژی شایع بود. شیوع هیپومنوره و آمنوره در در دختران ورزشکار دارای سطح کورتیزول بالا و شیوع الیگومنوره در دختران غیرورزشکار دارای استرس بالا بیشتر بود (0/05>P). سطح فعالیت­ بدنی بالا در دختران غیر­ورزشکار همراه با کاهش بروز اختلال دیسمنوره و کاهش استرس و کورتیزول بود (0/05>P). در دختران ورزشکار مدت زمان بالای فعالیت طی یک روز و فرکانس بالای تمرینات به‌ترتیب همراه با افزایش خطر بروز آمنوره و کاهش خطر بروز متروراژی بود، از طرفی سابقه فعالیت­ورزشی رابطه منفی معنی­ داری با سطح استرس و کورتیزول داشت (0/05>P).
نتیجه‌گیری: سطح فعالیت­ بدنی بالا در دختران غیرورزشکار و سابقه ورزشی بالا در دختران ورزشکار می­تواند در کاهش کورتیزول و استرس و در نتیجه کاهش رخداد برخی اختلالات قاعدگی مؤثر باشد. در دختران ورزشکار مدت بالای تمرینات ورزشی طی یک روز بهتر است جهت پیشگیری از رخداد برخی اختلالات قاعدگی توسط مربیان و ورزشکاران مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 592 kb]   (148 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (47 مشاهده)  
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: زنان و زايمان
دریافت: 1403/3/18 | پذیرش: 1403/8/26 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/9/13 | انتشار الکترونیک: 1403/9/15

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb