Bahlgerdi M, Miri M, Norozi E, Sharifzadeh G. Individual and organizational factors related to social vitality of women working in Birjand University of Medical Sciences, Iran, in 2020. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2021; 28 (2) :170-178
URL:
http://journal.bums.ac.ir/article-1-2832-fa.html
بهلگردی مریم، میری محمدرضا، نوروزی انسیه، شریف زاده غلامرضا. بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1398. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1400; 28 (2) :170-178
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2832-fa.html
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، miri_moh2516@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
4- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده: (2314 مشاهده)
زمینه و هدف: شادی و نشاط از مهمترین و مؤثرترین مؤلّفههای تأثیرگذار در روند زندگی انسان است و بدون آن زمینه فعالیت، خلاقیت، ابتکار، اختراع و زندگی سالم ایجاد نمیشود. شادی ابزار ارزشمندی برای اصلاح شخصیت و عملکرد شغلی کارکنان محسوب میشود؛ بهطوریکه افراد شاد در محیط کار بیشتر موفّق هستند. با توجه به اینکه ایجاد نشاط اجتماعی، اولویت اول استان خراسان جنوبی برای مداخله جامع میباشد؛ هدف از این مطالعه، بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 214 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش نمونهگیری تصادفی سیستماتیک در سال 1398 انجام شد. برای جمعآوری دادهها به منظور سنجش نشاط اجتماعی، از پرسشنامه استاندارد 29سؤالی شادکامی آکسفورد استفاده گردید.
یافتهها: میانگین نمره شادکامی زنان 12/32±73/55 بود و اکثریت افراد مورد مطالعه از وضعیت شادی متوسطی برخوردار بودند (60/3%). ضمناً اکثریت افراد، سابقه شرکت در کلاسهای شادی را نداشتند (85/6%). همچنین نتایج نشان داد که بین سن، سطح تحصیلات، تأهل، سطح تحصیلات همسر، شغل همسر در زنان مورد مطالعه با شادکامی، رابطه معنیداری وجود نداشت (0/05<P)؛ امّا بین شادکامی با درآمد، محل سکونت رابطه معنیداری وجود داشت (0/05>P)
نتیجهگیری: به نظر میرسد وضعیت نشاط اجتماعی زنان کارمند در حد متوسطی میباشد؛ لذا انجام مداخلات آموزشی برای بهبود وضعیت نشاط کارمندان به مسئولین و برنامهریزان پیشنهاد می شود.
نوع مطالعه:
مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت دریافت: 1398/12/27 | پذیرش: 1399/3/13 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/3/17 | انتشار الکترونیک: 1400/3/30