Raeisoon M R, Mohammadi Y, Amirabadi Zadeh H, Akbari N, Saeedzadeh M. Investigating the relationship between problem solving skills and academic achievement of students of Birjand University of Medical Sciences in 2017. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2018; 25 :76-82
URL:
http://journal.bums.ac.ir/article-1-2439-fa.html
رئیسون محمد رضا، محمدی یحیی، امیرآبادیزاده حسن، اکبری نرجس، سعیدزاده محمد. بررسی ارتباط مهارت حل مسأله با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1395
. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1397; 25
() :76-82
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2439-fa.html
1- عضو مرکز تحقیقات قلب و عروق، گروه پزشکی- اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران و دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران و استاد مدعو، دانشگاه آزاد اسلامی فردوس، فردوس، ایران
2- کارشناس مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
4- دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
5- کارشناس آموزش دانشکده پیراپزشکی و بهداشت فردوس، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، mohammad.saeedzadeh@bums.ac.ir
چکیده: (7290 مشاهده)
زمینه و هدف: پیشرفت تحصیلی، یکی از شاخصهای مهم در ارزیابی نظام آموزش عالی است. در این راستا، مهارت حل مسأله از عوامل موثر و تأثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مهارت حل مسأله با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی میباشد که در آن 342نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 96-1395، بهصورت تصادفی- طبقهای انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها شامل: پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه استاندارد حل مسألهHepner و Pattersonو معدل کل دانشجویان برای بررسی پیشرفت تحصیلی بود. تحلیل دادهها نیز برای شرح و توصیف دادهها استفاده گردید.
یافتهها:. براساس آزمون همبستگی پیرسون، رابطه مثبت و معنیداری بین حل مسأله با پیشرفت تحصیلی بهدست آمد. همچنین بین پیشرفت تحصیلی دانشجویان برحسب جنسیت تفاوت معنیداری وجود داشت (0/001>P)؛ اما بین نمره حل مسأله دانشجویان مرد و زن تفاوت معنیداری یافت نشد.
نتیجهگیری: با توجه با ارتباط مستقیم حل مسأله با پیشرفت تحصیلی دانشجویان، پیشنهاد میشود که اساتید به جای واداشتن دانشجویان به حفظ طوطیوار مفاهیم، روشها و قواعد، یادگیرنده را در موضع حل مسأله قرار دهند؛ به نحوی که خود را در صحنه واقعی و رویارویی با مشکل ببیند و به حل آن بپردازد.
نوع مطالعه:
مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي دریافت: 1396/11/10 | پذیرش: 1397/4/25 | انتشار الکترونیک: 1397/6/14