جلد 24 - ويژه نامه تابستان 1396- بیوشیمی و متابولیسم
جلد 24 - ويژه نامه تابستان 1396- بیوشیمی و متابولیسم صفحات 83-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Balaghi Inaloo F, Abolfathi F, Shabani M, Alizadeh A. The effect of a four week aerobic training on serum levels of irisin and insulin resistance in women with type 2 diabetes. Journals of Birjand University of Medical Sciences 2017; 24 :75-83
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2249-fa.html
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2249-fa.html
بلاغی اینالو فرانک، ابوالفتحی فرزانه، شعبانی مهرزاد، علی زاده علی اکبر. تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع 2. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1396; 24 () :75-83
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران. ، faranakbalaghi70@gmail.com
2- باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.
2- باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.
چکیده: (12460 مشاهده)
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی، وسیله مناسب و کم‌هزینه برای پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو محسوب می‌شود. اخیراً مایوکاینی به نام آیریزین شناسایی شده که نقش مهمی در تبدیل بافت چربی سفید دارد و حساسیت به انسولین را تنظیم می‌کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع دو بود.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی،24 زن دارای بیماری دیابت نوع دو به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 4هفته (5جلسه در هفته) به اجرای تمرینات هوازی با شدت 55-80 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل پرداختند. گروه کنترل در مدت تمرین هیچ‌گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه‌های خونی 48 ساعت قبل و بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد و سرم حاصل برای اندازه‌گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین استفاده گردید. داده‌ها به‌وسیله آزمون‌های تی‌وابسته، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. سطح معنی‌داری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج افزایش معنیدار آیریزین و کاهش مقاومت به انسولین و گلوکز را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P). تفاوت بین دو گروه در میزان آیریزین و گلوکز معنیدار بود (05/0>P)؛ ولی ارتباط معنی‌داری بین آیریزین و مقاومت به انسولین مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی از طریق تأثیر مطلوب بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین، عامل کارآمدی برای بهبود عوارض در بیماران دیابتی نوع دو است.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی،24 زن دارای بیماری دیابت نوع دو به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 4هفته (5جلسه در هفته) به اجرای تمرینات هوازی با شدت 55-80 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل پرداختند. گروه کنترل در مدت تمرین هیچ‌گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه‌های خونی 48 ساعت قبل و بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد و سرم حاصل برای اندازه‌گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین استفاده گردید. داده‌ها به‌وسیله آزمون‌های تی‌وابسته، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. سطح معنی‌داری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج افزایش معنیدار آیریزین و کاهش مقاومت به انسولین و گلوکز را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P). تفاوت بین دو گروه در میزان آیریزین و گلوکز معنیدار بود (05/0>P)؛ ولی ارتباط معنی‌داری بین آیریزین و مقاومت به انسولین مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی از طریق تأثیر مطلوب بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین، عامل کارآمدی برای بهبود عوارض در بیماران دیابتی نوع دو است.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
طب فيزيكي و توانبخشي
دریافت: 1395/11/30 | پذیرش: 1396/2/3 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/5/4 | انتشار الکترونیک: 1396/3/23
دریافت: 1395/11/30 | پذیرش: 1396/2/3 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/5/4 | انتشار الکترونیک: 1396/3/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC