زمینه و هدف: از مهمترین عوارض بیماری دیابت نوع دو، استرس اکسیداتیو و دیسلیپیدمی آتروژنیک میباشد. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با افراد نرمال و ارتباط ان با فاکتور خطر شاخص اتروژنیک پلاسمایی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه 50 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان اموزشی و 50 فرد سالم از پرسنل اموزشی که بین سنین 27-70 سال بودند جمع اوری شدند. میزان 8-OHdG و MDA به ترتیب با روش های الایزا و TBARS اندازه گیری شده و بر اساس پروفایل لیپیدی حاصل از دستگاه اتوانالایزر شاخص پلاسمای اتروژنیک محاسبه گردید.
یافتهها: دو گروه مورد مطالعه از نظر برخی ویژگیهای دموگرافیک مانند سن و جنس همسان شدند. میزان سرمی 8-OHdG و MDA و AIP بهطور معنیداری (05/0P<) در بیماران دیابتی نوع دو نسبت به نمونههای کنترل سالم بیشتر بود. همچنین رابطه مثبت و معنیداری بین MDA و AIP وجود داشت (05/0P<، 31/0r=)؛ در حالی که هیچ رابطه معنیداری بین 8-OHdG و MDA دیده نشد (91/0=P، 02/0r=).
نتیجهگیری: میزان بالای پراکسیداسیون لیپیدها و اکسیداسیون DNA در بیماران دیابتی نوع II میتواند گویای میزان بالای استرس اکسیداتیو این افراد و ایجاد عوارض قلبی و عروقی باشد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |