مجله علمی دانشگاه

زمینه و هدف: آمارها نشان می‏دهد که 40-30% فرزندان دارای والد معتاد، در آینده مصرف مواد را آغاز می‏کنند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناخت‏درمانی گروهی عوارض مصرف تریاک در نگرش به اعتیاد دانش‏آموزان دارای والد معتاد انجام گردید.

روش تحقیق: این مطالعه از نوع کارآزمایی میدانی شاهددار تصادفی است که بر روی کلیه دانش‏آموزان پسر پایه اول دبیرستان شهرستان مانه و سملقان دارای والد معتاد انجام شد. جلسات آموزشی مبتنی بر اثربخشی شناخت‏درمانی گروهی عوارض تریاک در 6جلسه برگزار گردید. پرسشنامه نگرش به اعتیاد در مرحله قبل و پس از مداخله تکمیل شد. داده‏ها پس از ورود به نرم‏افزار آماری SPSS (ویرایش 16)، با کمک آزمون‏های آماری تی‌زوجی و تی‌مستقل در سطح معنی‏داری 05/0P< تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: طبق نتایج این پژوهش، تفاوت معنی‏داری بین دو گروه در مرحله پیش‏آزمون در نگرش به اعتیاد، وجود نداشت (20/0P=). در بررسی تغییرات میانگین نمره کل از مرحله پیش‏آزمون به پس‏آزمون در گروه مداخله کاهش و در گروه شاهد افزایش مشاهده شد؛ بدین معنا که مداخله باعث کاهش نگرش مثبت نسبت به مواد مخدّر شد؛ ولی این تغییر از نظر آماری معنی‏دار نبود (57/0P=). همچنین از بین 10 عامل نگرش فرد نسبت به اعتیاد، شناخت‏درمانی گروهی تنها توانست میانگین نمره نگرش فرد نسبت به علت مصرف مواد مخدّر را به ‌صورت معنی‏داری کاهش دهد (04/0P=).

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش شناخت‏درمانی گروهی عوارض مصرف تریاک، بر نگرش دانش‏آموزان دارای والد معتاد تأثیر معنی‏داری ندارد. بنابراین تغییر نگرش نوجوانان دارای والد معتاد، نیازمند انجام تحقیقات بیشتری می‏باشد.