مجله علمی دانشگاه

 زمینه و هدف: مدل‌های حیوانی، فرصتی برای بررسی اثرات تب و تشنّج نوزادی بر سیستم عصبی مرکزی در آزمایشگاه ارائه می‌دهند. این مطالعه، به بررسی شیوه‌ای برای القای تب و تشنّج در مدل حیوانی موش صحرایی می‌پردازد.

 روش تحقیق: نوزادان رت 22 روزه‌ نر، به مدت 4 دقیقه در آب با دمای C^o45 قرار داده شدند. حیواناتی که به دنبال هیپرترمی دچار تشنّج شدند، براساس مقیاس 4 مرحله‌ای تشنّج، به 4 گروه تقسیم شدند؛ سپس ده نمونه، از بین حیوانات گروه‌های چهارگانه هیپرترمی همراه با تشنّج انتخاب و مورد ارزیابی بعدی قرار گرفتند. از میان حیواناتی که پس از هیپرترمی، رفتار تشنّجی از خود نشان ندادند نیز 10 سر، به عنوان گروه هیپرترمی ‌بدون تشنّج در نظر گرفته شدند. به منظور کنترل اثرات استرس محیطی، یک گروه کنترل (n=10) نیز به مطالعه اضافه گردید.

 یافته‌ها: نتایج بررسی، نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار دمای بدن حیوانات در تمام گروه‌های مورد بررسی نسبت به گروه کنترل بود (05/0>(P. علی‌ر‌غم عدم وجود تلفات در گروه‌های کنترل، هیپرترمی‌ بدون تشنّج و مرحله‌ اول تشنّج، مرگ و میر نوزادانی که به مراحل‌ دوم و سوم تشنّج رسیدند، هر کدام 10 درصد و در گروهی که به مرحله‌ چهارم تشنّج رسیدند، 30 درصد بود. مدت زمان تشنّج در گروه‌های مرحله دوم، سوم و چهارم تشنّج به ترتیب: 46/89، 57/121و 49/198 ثانیه بود.

 نتیجه‌گیری: مدل حمام آب گرم، یکی از مدل‌های کارآمد حیوانی در القای تب و تشنّج است و می‌تواند مورد توجه پژوهشگران این عرصه قرار گیرد.