دوره 13، شماره 4 - ( زمستان 1385 )                   جلد 13 شماره 4 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Moodi H, Akbari A, Ghiasi F, Moodi F. The Effect of ultrasound and duration of stretching of the hamstring muscle group on the range of passive extension of the knee joint . J Birjand Univ Med Sci 2006; 13 (4) :9-15
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-111-fa.html
مودی حسام، اکبری اصغر، غیاثی فاطمه، مودی فاطمه. تاثیر اولتراسوند و مدت زمان کشش گروه عضلانی همسترینگ بر دامنه اکستنشن پاسیو مفصل زانو. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1385; 13 (4) :15-9

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-111-fa.html


1- کارشناس فیزیوتراپی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ، hesammoodi@yahoo.com
2- استادیار گروه آموزشی فیزیوتراپی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
3- کارشناس بیولوژی
چکیده:   (12237 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات اندکی در مورد تاثیر اولتراسوند و مدت زمان کشش بر افزایش انعطاف پذیری عضلات همسترینگ انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دامنه اکستشن پاسیو زانو در دانش آموزان مبتلا به کوتاهی گروه عضلانی همسترینگ و تاثیر اولتراسوند و مدت زمان کشش در درمان این اختلال انجام شد.
روش تحقیق: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی و در سال 1384 در زابل انجام شد. 50 دانش آموز پسر با دامنه سنی 12-14 سال از بین دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی از طریق نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرارگرفتند. آزمودنیها به صورت تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند. گروه اول با اولتراسوند، گروه دوم با اولتراسوند و کشش 15 ثانیه ای، گروه سوم با اولتراسوند و کشش 30 ثانیه ای، گروه چهارم فقط باکشش 15 ثانیه ای و گروه پنجم با کشش 30 ثانیه ای درمان شدند. میزان اکستنشن پاسیو مفصل زانو (درجه) به عنوان شاخص انعطاف پذیری عضلات همسترینگ قبل و بعد از ده جلسه درمان اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای ANOVA و t زوج شده در سطح معنی داری P?0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میزان اکستنشن پاسیو مفصل زانو در گروه اول از 160.2 ± 7.9 درجه به 163.3 ± 7.5 درجه (P=0.001)، در گروه دوم از 161.1 ± 6.9 درجه به 166.5 ± 5.9 درجه (P<0.0001)، در گروه سوم از 163.5 ± 6.7 درجه به 171.2 ± 5.9 درجه (P<0.0001)، در گروه چهارم از 161 ± 11.8 درجه به 164.4 ± 11.3 درجه (P=0.005) و در گروه پنجم از 166.1 ± 5.6 درجه به 171.1 ± 4.8 درجه (P=0.001) ارتقا یافت. اختلاف عمده ای بین پنج گروه قبل (P=0.48) و بعد از مداخله (P=0.059) وجود نداشت.
نتیجه گیری: در این مطالعه، انعطاف پذیری گروه عضلانی همسترینگ با هر پنج برنامه درمانی افزایش یافت؛ ولی هیچ یک از روشها نسبت به دیگری برتری قابل توجهی در افزایش انعطاف پذیری این گروه عضلانی نشان ندادند.
متن کامل [PDF 236 kb]   (1958 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: فيزيوتراپي
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1394/12/20 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb