مجله علمی دانشگاه

  زمینه و هدف: پیتیریازیس ورسیکالر یک عفونت قارچی شایع، مزمن و عودکننده پوست است که عوامل محیطی متعددی را در ایجاد آن دخیل دانسته‏اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر و بررسی برخی عوامل خطرساز آن در دبیرستان‏های دخترانه شهر بیرجند در سال 1388، انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای، ۱۹۷۰ دانش‏‏آموز دختر انتخاب شدند. برای همه افراد پرسشنامه خودساخته بر اساس اهداف طرح تکمیل شد. تشخیص بیماری توسط معاینه بالینی مطرح و با روش آزمایشگاهی تایید گردید. داده‏ها با استفاده از نرم‏افزار آماری SPSS (ویرایش 5/11) در سطح معنی‏داری 05/0>P، تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: در این مطالعه، فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر در دبیرستان‏های دخترانه شهر بیرجند 7/2% بود. بیشترین میزان ابتلا در گروه سنی 17-18 ساله (86%) بود. بیشترین منطقه درگیر بدن ناحیه گردن (4/43%) بود و بازو کمترین میزان درگیری را داشت (9/1%). در بین عوامل خطرساز مورد مطالعه، ارتباط معنی‏داری بین بروز بیماری با سابقه فامیلی (002/0=P) و سابقه ابتلا قبلی (001/0>P) مشاهده شد؛ اما سن و تعداد دفعات استحمام در هفته، ارتباط معنی‏داری نداشتند.

  نتیجه‌گیری: با توجه به میزان شیوع پیتیریازیس ورسیکالر در بین دانش‏آموزان دختر دبیرستان‏های شهر بیرجند و اثر بعضی عوامل مساعدکننده، مراجعه به متخصص پوست و آموزش‏های لازم به خانواده‏ها درباره این بیماری توصیه می‏شود.