مقالات منتخب برای شمارگان آتی
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 456636
Ethics code: IR.BUMS.REC.1401.011
محمد تلواری1 
، عفت عالم زاده2 ، طاهره فرخنده3 ، عصمت عالم زاده*4 ، پوریا محمدپرست5 ، سروش محمدی5
، عفت عالم زاده2 ، طاهره فرخنده3 ، عصمت عالم زاده*4 ، پوریا محمدپرست5 ، سروش محمدی5
1- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
3- مرکز تحقیقات سالمندان، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
4- گروه زیست فناوری پزشکی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،esmat.alemzadeh@gmail.com
5- گروه زیست فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
3- مرکز تحقیقات سالمندان، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
4- گروه زیست فناوری پزشکی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،
5- گروه زیست فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده: (61 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه استفاده از عوامل ضد‌‌میکروبی با حداقل فرصت ایجاد مقاومت در برابر میکروب‌ها برای درمان عفونت‌ها به عنوان یک رویکرد جدید مطرح شده است. هدف از این مطالعه استفاده از نانو ذرات نقره سبز سنتز شده با کرایزین به عنوان یک ترکیب آنتی‌باکتریال در ترمیم زخم می‌باشد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی از کرایزین به عنوان عامل کاهنده برای تولید نانوذرات نقره استفاده شد. نانوذرات حاصله برای تعیین اندازه و خواص ساختاری و مورفولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. نانوذرات سنتز شده با مخلوط پلیمری پلی کاپرولاکتون- چیتوزان مخلوط و توسط الکتروریسی الیاف آن ریسیده شد. فعالیت ضدباکتریایی این نانوالیاف بر علیه باکتری استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس بررسی گردید. برای بررسی خواص ترمیمی نانوالیاف، زخم هایی با قطر 1 سانتی‌متر در موش صحرایی ایجاد و با استفاده از داربست‌های سنتز شده تیمار شدند. نمونه‌های پوستی پس از درمان از نظر خصوصیات پاتولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نانوذرات نقره کرایزین با قطر حدود 15± 101 نانومتر سنتز شدند. داربست‌های حاوی نانوذرات نقره در مقایسه با گروه داربست و گروه کنترل به‌طور معنی‌داری باعث مهار رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس شدند. بر اساس نتایج in vivo نرخ بسته شدن زخم در گروه درمان و کنترل به ترتیب 05/10±7/85 و 8/3±4/69 درصد در روز 7 پس از درمان بود. این نتایج نشان داد که استفاده از نانوذرات نقره کرایزین به‌طور معنی‌داری موجب کاهش اندازه زخم شده است.
نتیجه‌گیری: داربست‌های تولید شده می‌توانند با کاهش عفونت نقش مؤثری در ترمیم زخم‌ها داشته باشند.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی از کرایزین به عنوان عامل کاهنده برای تولید نانوذرات نقره استفاده شد. نانوذرات حاصله برای تعیین اندازه و خواص ساختاری و مورفولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. نانوذرات سنتز شده با مخلوط پلیمری پلی کاپرولاکتون- چیتوزان مخلوط و توسط الکتروریسی الیاف آن ریسیده شد. فعالیت ضدباکتریایی این نانوالیاف بر علیه باکتری استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس بررسی گردید. برای بررسی خواص ترمیمی نانوالیاف، زخم هایی با قطر 1 سانتی‌متر در موش صحرایی ایجاد و با استفاده از داربست‌های سنتز شده تیمار شدند. نمونه‌های پوستی پس از درمان از نظر خصوصیات پاتولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نانوذرات نقره کرایزین با قطر حدود 15± 101 نانومتر سنتز شدند. داربست‌های حاوی نانوذرات نقره در مقایسه با گروه داربست و گروه کنترل به‌طور معنی‌داری باعث مهار رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس شدند. بر اساس نتایج in vivo نرخ بسته شدن زخم در گروه درمان و کنترل به ترتیب 05/10±7/85 و 8/3±4/69 درصد در روز 7 پس از درمان بود. این نتایج نشان داد که استفاده از نانوذرات نقره کرایزین به‌طور معنی‌داری موجب کاهش اندازه زخم شده است.
نتیجه‌گیری: داربست‌های تولید شده می‌توانند با کاهش عفونت نقش مؤثری در ترمیم زخم‌ها داشته باشند.
واژه‌های کلیدی: چیتوزان، کرایزین، سنتز سبز، نانوالیاف، پلی‌کاپرولاکتون، موش صحرایی، نانوذرات نقره، ترمیم زخم
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
نانوبیوتکنولوژی
دریافت: 1403/11/10 | پذیرش: 1404/3/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/10
دریافت: 1403/11/10 | پذیرش: 1404/3/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC