مجله علمی

  زمینه و هدف : گاستریت مزمن یکی از شایعترین اختلالات گوارشی است و یافتن علت آن بخصوص هلیکوباکترپیلوری و عوامل مستعدکننده بدخیمی (آتروفی، متاپلازی روده‌ای) تا حدّ زیادی بر پایه بافت‌شناسی است؛ بنابراین سیستمی که بتواند از دقت و تکرارپذیری مناسبی برای ارائه مشاهدات برخوردار باشد، بسیار مهم است. سیستمی که امروزه به طور رایج برای ارزیابی و درجه‌بندی گاستریت مزمن به کار می‌رود، Updated Sydney می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان توافق بین مشاهده‌کنندگان در مورد هر کدام از معیارهای این سیستم و به عبارتی بررسی میزان تکرارپذیری مشاهدات انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 44 نمونه بیوپسی آندوسکوپی معده با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) و گیمسا توسط دو نفر متخصص آسیب‌شناسی به طور مجزا مورد بازبینی قرار گرفت. هر متخصص آسیب‌شناسی برای معیارهای سیستم سیدنی یعنی شدت التهاب (آماس) مزمن و تراکم (دانسیته) هلیکوباکترپیلوری (H.P) به صورت 0-3 (عدم، خفیف، متوسط و شدید) و آتروفی غددی و متاپلازی روده‌ای به صورت 10 (وجود، فقدان) نمره‌ای تعیین نمود. میزان ارتشاح نوتروفیلی (دالّ بر فعالیت بیماری) نیز به صورت 0-3 بررسی شد. نتایج حاصل از مشاهدات با استفاده از محاسبه ضریب K و آزمون آماری McNemar مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها : بیشترین میزان توافق در مورد متاپلازی روده‌ای (81/0= K ) مبنی بر توافق عالی بود. در مورد شدّت التهاب مزمن (67/0= K ) ، تراکم H.P (62/0= K ) و ارتشاح نوتروفیلی (68/0= K ) توافق خوبی وجود داشت. کمترین میزان توافق در مورد آتروفی غددی (32/0= K ) بود.

  نتیجه‌گیری : سیستم سیدنی، سیستم مفیدی برای ارزیابی و درجه‌بندی گاستریت مزمن است و در بیشتر موارد توافق خوبی بین مشاهده‌کنندگان وجود دارد؛ این سیستم از تکرار پذیری مناسبی برخوردار است. به نظر می‌رسد عدم توافق مناسب در مورد آتروفی ناشی از تفاوتهای فردی در ارزیابی و فقدان معیارهای تشخیصی استاندارد برای وجود و شدّت آن باشد.