مجله علمی

زمینه و هدف: کارسینوم سلول سنگفرشی، از شایع‌ترین سرطان‌های ناحیه سر و گردن و جزء ده علت عمده مرگ و میر در جهان است. پیش‌آگهی این بیماری به‌علت تشخیص دیرهنگام و گوناگونی در تظاهرات آن، ضعیف می‌باشد. شرایط محیطی و اقلیمی در سرطان‌ها نقش دارند؛ به همین دلیل، ضرورت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک احساس می‌شود. این مطالعه با هدف ارزیابی اپیدمیولوژی ده‌ساله موارد مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن در شهر بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، به‌صورت گذشته نگر بر روی پرونده 111 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک مورد نیاز از پرونده بیماران استخراج گردید؛ سپس داده ها به‌وسیله آزمون آماری Chi-square یک‌طرفه یا Fisher در سطح آلفا مساوی 0/05 تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین سنی بیماران 9/12±5/60 سال و نسبت مرد به زن 2/08 بود. بیشترین محل درگیری، ناحیه حنجره (1/63%) و پس از آن زبان (1/8%) بود. در افراد سیگاری، درگیری ناحیه حنجره 7/76 درصد و در افراد غیر سیگاری 4/54 درصد بود که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (0/04P=). از بین افراد مورد مطالعه، 1/54 درصد بیماران دارای درجه تمایز متوسط بودند و 55 درصد افراد درگیر، در شهر سکونت داشتند. ضایعات بافتی با تمایز متوسط، در افراد مصرف کننده مواد مخدر به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (0/02P=).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن طی سال‌های اخیر در بین مردان بویژه افراد مسن شیوع بیشتری داشته است. بیشترین میزان درگیری در ناحیه سر و گردن، حنجره بود و مصرف دخانیات به‌طور معنی‌داری شیوع ضایعات حنجره را افزایش داد.