دوره 14، شماره 3 - ( پاییز 1386 )                   جلد 14 شماره 3 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kalbasi S, Hoseini H, Nadi Moghadam S, Soltani M. Effect of Levothyroxine Therapy on Thyroid Peroxidase Antibody Level in 20-50 year old females with Hashimoto’s disease . Journals of Birjand University of Medical Sciences 2007; 14 (3) :9-15
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-151-fa.html
کلباسی سعید، حسینی هادی، نادی مقدم سحر، سلطانی منصور. تاثیر درمان با لووتیروکسین بر سطح آنتی بادی تیروئید پراکسیداز در بیماران زن 20-50 ساله مبتلا به هاشیموتو. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1386; 14 (3) :9-15

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-151-fa.html

تاثیر درمان با لووتیروکسین بر سطح آنتی بادی تیروئید پراکسیداز در بیماران زن 20-50 ساله مبتلا به هاشیموتو
سعید کلباسی* 1، هادی حسینی2 ، سحر نادی مقدم2 ، منصور سلطانی
1- فوق تخصص غدد، استادیار گروه آموزشی بیماری های داخلی، دانشکده پزشکی و عضو مرکز تحقیقات دیابت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، drsk1345@gamil.com
2- پزشک عمومی
چکیده:   (135043 مشاهده)
زمینه و هدف: تیروئیدیت هاشیموتو، شایع ترین علت هیپوتیروئیدیسم در کودکان و بزرگسالان است. تظاهر کلینیکی بیماری به سه شکل هیپوتیروئید، یوتیروئید و به طور نادر هیپرتیروئید می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تغییرات سطح آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز (anti-thyroid peroxidase: anti-TPO) قبل و بعد از درمان با لووتیروکسین در بیماران تیروئیدیت هاشیموتو انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، ابتدا بیماران زن مراجعه کننده به درمانگاه غدد کسری بیرجند در سال 85-1384 که گواتر با قوام (Firm) داشتند و سن آنان بین 20-50 سال بود، انتخاب شدند و در صورت مثبت بودن آنتی بادی anti-TPO تشخیص هاشیموتو برای آنها در نظر گرفته شد؛ سپس این افراد تحت دوره درمان سه ماهه با قرص لووتیروکسین به میزان 100 میکروگرم روزانه قرار گرفتند؛ در پایان سه ماه، سطح آنتی بادی anti-TPO آنها به همراه وضعیت بالینی، ‌ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری t مستقل، t زوج و Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 67.1% از بیماران، هیپوتیروئید و 32.9% یوتیروئید بودند؛ سطح آنتی بادی anti-TPO در 20% از بیماران، پس از درمان با دوره سه ماهه لووتیروکسین، به حد طبیعی رسید. میانگین سطح آنتی بادی anti-TPO قبل از درمان با لووتیروکسین 450.74±122.05 IU/mL بود که پس از درمان به 236.2±153.96 IU/mL کاهش یافت؛ این کاهش از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). میانگین سطح آنتی بادی anti-TPO قبل از درمان در هیپوتیروئیدها نسبت به افراد یوتیروئید بالاتر بود (P<0.00). بعد از درمان با لووتیروکسین، سطح آنتی بادی در افراد هیپوتیروئید بالاتر از افراد یوتیروئید باقی ماند (P<0.001).نتیجه گیری: سطح آنتی بادی anti-TPO در بیماران هاشیموتو که هیپوتیروئید هستند، بالاتر از بیماران یوتیروئید است. بعد از درمان، سطح آنتی بادی anti-TPO در هر دو گروه کاهش می یابد ولی این کاهش در افرادی که یوتیروئید می شوند، بیشتر از افرادی است که هیپوتیروئید باقی می مانند؛ با توجه به این مطالب می توان اذعان داشت که اندازه گیری آنتی بادی anti-TPO به عنوان روشی مهم برای تشخیص و پیگیری درمان و ارزیابی پیش آگهی بیماری هاشیموتو، قابل استفاده خواهد بود.
واژه‌های کلیدی: تیروئیدیت هاشیموتو، آنتی بادی ضدتیروئید پراکسیداز، هیپوتیروئید، یوتیروئید
متن کامل [PDF 212 kb]   (4916 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: غدد
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1394/12/20 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb