زمینه و هدف: بررسی‌ها نشان داده است که DSCR lncRNA از سرطان و التهاب جلوگیری می‌کند و بیان آن منجر به فعالیت‌های ضد توموری می‌شود. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی ارتباط میزان بیان lncRNA DSCR۹ با خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ بود.
روش تحقیق: از ۲۰ نمونه بافت بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال و ۲۰ بافت سالم روده افراد سالم نمونه‌گیری انجام شد. استخراج Total RNA و سپس سنتز cDNA انجام شد. بررسی بیان lncRNA DSCR۹ با استفاده از روش Real time RT PCR و پرایمرهای طراحی شده با استفاده از نرم‌افزار Beacon Designer انجام شد. میزان بیان نسبی lncRNA DSCR۹ محاسبه شد و در نهایت توسط نرم‌افزار GraphPad Prism نتایج مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیان DSCR۹ lncRNA در سرطان کولورکتال در مقایسه با گروه کنترل و همچنین در تومور افراد دارای متاستاز و فاقد متاستاز افزایش یافت. از طرفی بیان نسبی DSCR۹ lncRNA در تومور افراد دارای مرحله ۱ و ۲ و در افراد دارای تومور با اندازه متفاوت افزایش معناداری را نشان نداد؛ اما بیان نسبی lncRNA DSCR۹ در تومور افراد دارای گرید ۱ و ۲ افزایش بیان داشت و از نظر آماری معنا‌دار بود (۰/۰۱۴۴P=). بررسی اختصاصیت و حساسیت lncRNA DSCR۹ نشان داد که به‌عنوان یک نشانگر (۰/۰۰۰۱P=) میتواند جمعیت بیمار را از سالم جدا کند.
نتیجه‌گیری: در تحقیق حاضر بیان نسبی lncRNA DSCR۹ در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال در مقایسه با کنترل افزایش بیان داشت که احتمالاً میتواند به دلیل فعال کردن پروتئینهای دخیل در سرطان و افزایش مسیر سیگنالینگ Wnt/beta-catenin باشد و باعث رشد سلول‌های تومور و رگ‌زایی در سرطان باشد. بنابراین با توجه به تغییرات بیان ژن DSCR۹ lncRNA در سرطان کولورکتال احتمالاً می‌توان از این ژن به عنوان یک نشانگر زیستی برای تشخیص تومور استفاده نمود.
* مسئول مکاتبات: نوشا ضیاء جهرمی
پست الکترونیکی: Nooshazia,۵۹@gmail.com
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC