ربعلی بلبلی، معرفت سیاهکوهیان، عسگر ایران پور، آمنه پوررحیم، آیدین ولیزاده، لطفعلی بلبلی،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: سبک زندگی کمتحرکی افراد مبتلا به سندروم متابولیک خطر تهدیدکننده سلامتی این افراد می باشد. در این پژوهش برآنیم تا اثرات فعالیت ورزشی هوازی با شدت ۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر تغییرپذیری ضربان قلب و سطوح نیتریک اکساید عروقی در مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک را بررسی نماییم.
روش تحقیق: ۳۰ نفر از مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین هوازی تقسیم شدند. در دوره پیش آزمون و پس آزمون مقادیر شاخص های خطر متابولیک، تغییرپذیری ضربان قلب و نیتریک اکساید در هر دو گروه سنجیده شد. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته تمرین هوازی با شدت ۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: سطوح قند خون ناشتا، تریگلیسرید، امتیاز Z متابولیک، انحراف معیار اینتروال های نرمال، ریشه توان دوم تفاوتهای میانگین مربعات اینتروال های موج R نسبت به موج R بعدی، امواج با فرکانس خیلی پایین، امواج با فرکانس بالا و نیتریک اکساید عروقی در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و دوره پیش آزمون تفاوت معنیداری را نشان دادند. سطوح کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال نسبت به گروه کنترل و مقادیر امواج با فرکانس پایین و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا نسبت به دوره پیش آزمون تفاوت معنیداری را در گروه تمرین هوازی نشان دادند (۰/۰۹=P). لیپوپروتئین پرچگال و فشار خون با وجود تغییرات اندک تفاوت معنی داری را در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون نداشت.
نتیجه‌گیری: اجرای منظم فعالیت ورزشی هوازی با شدت متوسط میتواند به عنوان یک پروتکل تمرینی مناسب جهت بهبود عملکرد قلبی عروقی برای مردان مبتلا به سندروم متابولیک به کار گرفته شود.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC