مجله تحقیقات پزشکی ترجمانی

  زمینه و هدف: کتواسیدوز دیابتی (DKA) از عوارض حادّ بیماران دیابتی است که درمان بموقع و صحیح، مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی علائم بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی و عوامل مستعدکننده بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، پرونده‌های پزشکی بیماران مبتلا به DKA بین سال های ۱۳۷۸-۱۳۸۳ در بیمارستان بوعلی قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع ۶۰ اپیزود از نظر خصوصیات بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی و مرگ و میر بیمارستانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

  یافته ها: میانگین سن بیماران ۷۴/۱۱±۶۳/۲۶ سال بود. ۶۰% بیماران زن و ۴۰% مرد بودند. میانگین روزهای بستری ۹/۳±۲/۷ روز بود. کتواسیدوز دیابتی، به عنوان اولین نشانه دیابت در ۳/۱۸% موارد وجود داشت. ضعف و بی‌حالی شایعترین شکایت (۵۰%) بیماران بود. ۷۵% بیماران در زمان بستری هوشیار بودند؛ تب در ۵۰% اپیزودها دیده شد. میانگین pH شریانی ۱/۰ ± ۱/۷ بود. هایپوناترمی در ۲۵%، عفونت سیستم ادراری (UTI) در ۵۴% و هایپوگلیسمی در ۲۳% بیماران مشاهده شد. DKA مجدّد در حین درمان در ۳/۳% اپیزودها رخ داد. میزان مرگ و میر ۵% بود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که نمایانگر عدم آشنایی سیستم درمانی با برخورد و اداره DKA -که یکی از فوریتهای مهمّ طب داخلی می‌باشد- آموزش در این زمینه می‌تواند میزان شیوع و مرگ و میر را کاهش دهد.