تحقیقات پزشکی ترجمانی

---

زمینه و هدف: بای‏پاس کرونر با استفاده از دستگاه قلب و ریه مصنوعی روش قابل قبول، با مورتالیته و موربیدیته کم و از راههای مؤثر درمانی با نتایج طولانی مدت عالی جهت بیماران کرونری می‏باشد، در سالهای اخیر روش جراحی کرونری به طریقه بدون پمپ متداول شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بالینی، تغییرات آنزیمی و الکتروکاردیوگرافیک در بیمارانی که با یا بدون استفاده از دستگاه قلب و ریه مصنوعی تحت عمل جراحی بای‌پاس کرونری قرار گرفته‌اند، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی از بین ۱۱۵ بیمار مورد مطالعه، ۷۵ نفر به روش بدون پمپ و ۴۰ نفر به روش با پمپ تحت عمل جراحی ایزوله و الکتیو بای‏پاس کرونر قرار گرفتند. بیماران از نظر بالینی در طول مدت بستری، تغییرات ECG، میزان CK-MB و CTnI قبل و بعد از عمل مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری t، آنالیز واریانس یک‌ و دو طرفه، c۲ و آزمون دقیق فیشر تحلیل گردید.یافته‌ها: دو گروه از نظر سن (میانگین سنی ۳/۵۶ و ۶/۵۵ سال) و جنس، عوامل خطر، EF (Ejection Fraction) قبل از عمل، Functional Class، تعداد عروق گرفتار و تعداد متوسط گرافت اختلاف معنی‏داری نداشتند. میانگین CK-MB بعد از عمل در گروه بدون پمپ کمتر از گروه پمپ بود (میانگین U/lit ۷/۳۶±۳/۳۹ در مقابل U/lit ۳۳±۶۸/۵۶ و ۰۳/۰=P). میزان تروپونین I بعد از عمل در گروه بدون پمپ به طور معنی‌داری کمتر از گروه پمپ بود (۰۳/۰=P). در گروه بدون پمپ میزان هموراژی (۰۰۹/۰=P) و نیاز به ترانسفوزیون خون (۴۴/۰=P) در ۲۴ ساعت اول بعد از عمل از گروه پمپ کمتر بود. از نظر طول مدت بستری ICU و بیمارستان، آریتمی، وضعیت همودینامیک بعد از عمل، مدت انتوباسیون، عوارض نورولوژیک و مورتالیتی کلی دو گروه مشابه بودند.نتیجه‏گیری: طبق یافته‌های این مطالعه، در عمل جراحی بای‏پاس کرونری به روش بدون پمپ، تغییرات آنزیمی (صدمه میوکارد) کمتر از روش با پمپ می‏باشد و بررسی آنزیمی (تروپونین) معیاری مناسب‏تر از ECC جهت ارزیابی صدمه میوکارد است. استفاده از روش بدون پمپ برای بیماران کرونری روشی مطمئن می‏باشد.