زمینه و هدف: در جریان متابولیسم بسیاری از داروها و سموم در کبد، متابولیت‌های فعّالی ایجاد می‌شوند که بسیاری از آنها باعث ایجاد مسمومیت کبدی می‌گردند. این مطالعه با هدف بررسی اثر کورکومین بر مسمومیّت کبدی ناشی از تیواستامید در موش‌های صحرایی نر بالغ انجام گردید.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از ۴۸ سر موش صحرایی ماده بالغ که به ۶گروه شامل گروه‌های: کنترل، شاهد، ۴ دسته تجربی دریافت‌کننده تیواستامید (mg/kg۵۰) به‌تنهایی و تیواستامید به‌همراه کورکومین با دوزهای mg/kg۳۰، mg/kg۶۰ و mg/kg۱۲۰ تقسیم شدند. در این بررسی کلیه تجویزها برای مدت ۲۱ روز و به‌صورت درون صفاقی انجام گردید. در پایان، سطح سرمی آنزیم‌های آلانین‌آمینوترانسفراز، آسپارتات‌آمینوترانسفراز و آلکالین‌فسفاتاز اندازه‌گیری و ساختار بافتی کبد حیوانات بررسی گردید. داده‌ها از طریق آزمون‌های آماری ANOVA و دانکن، در سطح معنی‌داری ۰/۰۵ P≤ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تیواستامید باعث افزایش معنی‌دار سطح سرمی آنزیم‌های آسپارتات‌آمینوترانسفراز، آلانین‌آمینوترانسفراز و آلکالین‌فسفاتاز در سطح ۰/۰۵ P≤نسبت به گروه کنترل و همچنین هجوم لنفوسیتی اطراف پورتال تریاد و تخریب بافتی کبد شد؛ در حالی که کورکومین در دوزهای مختلف باعث کاهش معنی‌دار سطح سرمی آنزیم‌های بیان‌شده در سطح ۰/۰۵ P≤و بهبود ساختار بافتی کبد نسبت به گروه دریافت‌کننده تیواستامید گردید.
نتیجه‌گیری: تیواستامید احتمالاً از طریق ایجاد استرس اکسیداتیو باعث افزایش سطح سرمی ترانس‌آمینازها و آسیب به ساختار بافتی کبد می‌گردد؛ در حالی که مصرف همزمان کورکومین با تیواستامید احتمالاً به‌دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی کورکومین، باعث کاهش فعالیت ترانس‌آمینازها و بهبود ساختار بافتی کبد می‌شود.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC