زمینه و هدف: بیماری کووید ۱۹ به یک معضل جهانی تبدیل شده است و پیشگیری از طریق واکسیناسیون سبب کاهش خسارت‌ها و تلفات انسانی در زمان بروز رخداد می‌شود. درک عوامل مؤثر بر پذیرش واکسیناسیون و شناسایی موانع و تسهیل تصمیم‌گیری‌ها در زمینه واکسیناسیون از جنبه‌های مهم طراحی استراتژی‌های مؤثر برای بهبود میزان پوشش واکسیناسیون در بین مردم این استان است. لذا هدف از این مطالعه تبیین تجارب عدم تمایل به واکسیناسیون کووید ۱۹ در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی زاهدان می باشد.
روش تحقیق: این مطالعه از نوع کیفی به روش قراردادی می‌باشد که با هدف کاربردی در سال ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام افرادی بودند که از تزریق واکسن کرونا امتناع کرده‌اند. روش جمعآوری داده‌ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته، بر اساس راهنمای مصاحبه بود. روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف تا اشباع داده‌ها بود.
یافته‌ها: در این پژوهش ۴۰ نفر از افرادی که تمایلی به تزریق واکسن نداشتند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. در تحلیل مصاحبه‌های صورت‌گرفته با مشارکت‌کنندگان، در نهایت در مرحله کد‌گذاری تعداد ۱۵ طبقه فرعی و ۵ طبقه اصلی (باورهای کلیشه‌ای، دریافت اطلاعات بازدارنده، محدودیت‌های جسمی و سلیقه‌ای، کمبود امکانات و خدمات، کوتاهی دستگاه‌های تصمیم‌گیرنده) استخراج شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه سواد سلامت پایین و کم‌اهمیت شمردن واکسیناسیون عامل اصلی در عدم تمایل به واکسیناسیون کووید ۱۹ می‌باشد و برای رفع این موضوع سیاست‌های کلانی در امر آموزش باید تدوین گردد. توجه به اعتقادات مذهبی و جنبه‌های تقدیر‌گرایی در کنار گروه‌های سنی بالاتر و افراد با وضعیت اقتصادی و اجتماعی بالاتر می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های آتی سیاست‌گذاران سلامت در زمینه واکسن کووید به‌طور خاص مد‌نظر قرار گیرد.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC