سیدسعید جهان بخش، قاسم سلطانی، محسن ضیایی فر،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۸۵ )
چکیده
زمینه و هدف: تانسیلکتومی یکی از اعمال جراحی شایع در کودکان است. این عمل با عوارضی نظیر تهوع و استفراغ، درد و اشکال در بلع پس از عمل همراه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات تزریق دوز واحد دگزامتازون در جلوگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل با کوتر انجام شد.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر دوسویه کور به روش کارآزمایی بالینی و در سال ۸۴-۱۳۸۳ انجام شد. ۱۳۰ بیمار که به منظور برداشتن لوزه به بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مراجعه کرده بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون، دگزامتازون وریدی به میزان ۰,۵ mg/kg (حداکثر تا ۲۵ میلی گرم) و گروه شاهد همان حجم نرمال سالین دریافت نمودند. وقوع تهوع و استفراغ و زمان شروع تغذیه دهانی و نیز زمان ریکاوری در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون Chi-Square، در سطح معنی داری P?۰.۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: دگزامتازون در گروه آزمون به طور معنی داری تهوع و استفراغ را کاهش داد (P=۰.۰۴)؛ همچنین زمان شروع تغذیه دهانی در گروه آزمون به طور معنی داری کوتاهتر بود (P=۰.۰۰). مقایسه زمان ریکاوری بین در دو گروه، تفاوت معنی داری را نشان نداد (P=۰.۱۵). نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان اذعان نمود که کاربرد دگزامتازون قبل از عمل به میزان ۰.۵ mg/kg تهوع و استفراغ پس از عمل و نیز زمان تغذیه دهانی را در تانسیلکتومی با کوتر کاهش می دهد؛ اما بر زمان ریکاوری تاثیری ندارد.
محمدرضا مفتح، محسن ضیایی فرد، غلامرضا مخملباف، محمد نبئی،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۸۷ )
چکیده
آبلهمرغان یک عفونت ویروسی دوران کودکی و یک بیماری خود محدود شونده است اما این بیماری و عوارض آن در سنین بالامیتواند تهدیدکننده حیات باشد. معمولاً عوارض بیماری سه تا چهار روز بعد از ضایعات پوستی آبلهمرغان به صورت درد و تب راجعه بیشتر از ۵/۳۸ درجه و ظاهر توکسیک آشکار میشود. عوارض راه هوایی در آبلهمرغان نادر است. سوپراگلوتیت حاد بیشتر کودکان ۲ تا ۶ سال را گرفتار میکند. سیر آن برقآسا و سریع و انسداد راه هوایی به علت سلولیت ساختمانهای سوپراگلوت است. معاینه راه هوایی در بیمار مبتلا به اپیگلوتیت که عارضه نادری به دنبال آبلهمرغان است، باید در محیطی تحت کنترل یا اتاق عمل و توسط متخصصین خیلی ماهر (متخصص جراحی و بیهوشی) انجام شود و بیمار جهت ادامه درمان در بخش مراقبتهای ویژه پذیرش و تحت درمان با آنتیبیوتیک و مراقبت تنفسی مناسب و مؤثر قرار بگیرد؛ در غیر این صورت میزان مرگ و میر بالا خواهد بود. در این مقاله یک بیمار ۲۱ ساله مبتلا به اپیگلوتیت متعاقب آبله مرغان گزارش میشود. بیمار تقریباً پنج روز بعد از شروع ضایعات جلدی دچار گلودرد، استریدور و تنگی نفس با رتراکسیون بین دندهای و استرنوم و تاکپینه و تب و تاکیکاردی شده بود. در نازوفارنگوسکوپی که در اتاق عمل انجام شد، در التهاب شدید اپیگلوتیت دیده شد؛ بنابراین تراکئوستومی اورژانس انجام شد و بعد از لارنگوسکوپی مستقیم اپیگلوتیت مسجل و نمونهبرداری شد. بیمار در بخش مراقبتهای ویژه پذیرش و آنتیبیوتیک وسیعالطیف تجویز گردید و پس از یک هفته با دستور دارویی و حال عمومی خوب مرخص شد.