زمینه و هدف: امروزه بررسی ارتباط معنویّت با سلامت عمومی مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، ارزیابی رابطه معنا در زندگی با سلامت عمومی بر اساس نظریه معنادرمانی Frankle بود.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، از میان ۴۰۴ نفر از کارکنان دانشگاه بیرجند، ۲۴۰ نفر به روش نمونه‌گیری خوشهای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامههای هدف در زندگی (PIL) و سلامت عمومی (GHQ) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش ۱۱) و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و ANOVA، در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>P تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره هدف در زندگی و سلامت عمومی به ترتیب ۹۴/۱۰±۱۳/۷۸ و ۵۹/۹±۸۸/۴۵ بود. ارتباط معنی‌داری بین نمره هدف در زندگی با سلامت عمومی و مؤلفه‌های آن شامل علائم جسمانی، علائم اضطرابی و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و علائم افسردگی مشاهده شد (۰۰۱/۰>P). بیشترین ضریب همبستگی میان هدف در زندگی با علائم افسردگی (۵۳/۰=r) مشاهده شد. بین نمره هدف در زندگی با جنسیت، میزان تحصیلات، سن، وضعیت تأهل و نوع استخدام کارکنان رابطه معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: داشتن هدف در زندگی تضمین‌کننده سلامت عمومی افراد و کارکرد سالم جامعه میباشد. وجود بیشترین رابطه بین هدف در زندگی با کاهش علائم افسردگی، اهمیت نیاز به هدف را تأکید می‌نماید و از عواملی مانند جنسیت، میزان تحصیلات، سن، وضعیت تأهل و یا نوع استخدام، تأثیر نمیپذیرد.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC