تحقیقات پزشکی ترجمانی

---

زمینه و هدف: سالمندان یکی از گروه‌های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می‌باشند که باتوجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته‌اند و هرگونه تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در رابطه با این گروه، نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی سالمندان مقیم مراکز و رابطه آن با متغیرهای دموگرافیک بود. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، کیفیت زندگی ۱۳۰ سالمند ساکن آسایشگاه‌های سالمندان شهر تهران، به روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔــﯿﺮی ﺗﺼـﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪای بررسی شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی، با روش مصاحبه رودررو جمع‌آوری گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی، T-Test و ANOVAو نیز نرم‌افزار SPSS (ویرایش ۱۷) استفاده شد. یافته‌ها: ۸۵ نفر زن و ۴۵ نفر مرد با میانگین سنی ۷۳ سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که فقط در حیطه جسمانی، کیفیت زندگی در مردها بالاتر از خانم ها بود (۰۰۱/۰P<). در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و فاکتورهای سن، وضعیت تأهل و سطح تحصیلات نیز فقط در حیطه جسمانی (۰۰۱/۰P<) اختلاف معنی دار بوده و نهایتاً کیفیت زندگی سالمندانی که سابقه زمین خوردن را گزارش کرده‌اند؛ به طور معنی داری پایین‌تر از سایرین بود. نتیجه‌گیری: مردها، اشخاص دارای تحصیلات بالا، مجرّد و فاقد سابقه زمین خوردن از کیفیّت زندگی سالمندی بهتری نسبت به سایرین برخوردار بوده‌اند که در مورد آخر لزوم توجه به اعمال استراتژی‌های کاهش افتادن در افراد سالمند را آشکار می‌سازد.