تحقیقات پزشکی ترجمانی

  از اوایل قرن اخیر گزارش شده است که رتروویروس‌ها از عوامل ایجاد تومور در پرندگانند اما در سال ۱۹۸۰ میلادی Poiesz و همکاران برای اولین بار ارتباط بین رتروویروس‌ها و لوکمی را در انسان گزارش کردند و آن را تحت عنوان ویروس انسانی از نوع لنفوتروپیک T نوع ۱ ( Human T Lymphotropic Virus type ۱ یا HTLV۱ ) نامیدند. در طی ۲۷ سال گذشته اپیدمیولوژی HTLV۱ کامل شده اما هنوز معمای شیوع بالا در برخی از مناطق ژاپن و عدم شیوع بالا در مناطق مجاور آن مانند کره، چین و روسیه شرقی و همچنین وجود یک منطقه با شیوع بالا در ایران حل نشده است. این ویروس عامل دو بیماری مشخص لوکمی- لنفومای بالغین از نوع سلول T Adult T-cell Leukemia/ Lymphoma) و یا ATL ) و پاراپارزی اسپاستیک تروپیکال و میلوپاتی همراه با HTLV۱ (HTLV۱ Associated Myelopathy/Tropical Spastic Paraparesis) می‌باشد. این ویروس در حال حاضر گسترش جهانی دارد اما در برخی مناطق به صورت اندمیک یافت می‌شود. راه انتقال این ویروس از طریق تماس جنسی، تغذیه با شیر مادر، تزریق فرآورده‌های آلوده و ورود سوزن آلوده به بدن می‌باشد. اولین بار در ایران تابعی و همکاران دو بیمار خراسانی مبتلا به لوکمی- لنفومای بالغین از نوع سلول T را که هیپرکلسمیک داشتند را در سال ۱۹۸۶ میلادی گزارش کردند؛ سپس فرید و تابعی ۱۳ بیمار مبتلا به این بیماری را مجدداً از خراسان گزارش نمودند؛ در مطالعات بعدی مشخص شد که خراسان یکی از مناطق اندمیک برای HTLV۱ می‌باشد.در این مقاله، درباره اپیدمیولوژی، بیولوژی ویروس، راههای انتقال ویروس، بیماریهای ناشی از آن و نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری و HTLV۱ در ایران بحث می‌شود.