عسگر ایران پور، لطفعلی بلبلی،
دوره ۲۷، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: تغییرپذیری ضربان قلب، روش غیرتهاجمی بررسی اثر مداخله فعالیت ورزشی بر سیستم اتونوم قلبی است. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل غیرخطی اثر فعالیت ورزشی ایروبیک در آب بر سیستم اتونوم قلبی در مردان جوان دانشگاهی بود.
روش تحقیق: تعداد ۲۸ نفر از مردان جوان به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین ایروبیک در آب قرار گرفتند. در دوره پیش‌آزمون و بعد از مداخله تمرینی، تمامی پارامترهای تغییرپذیری ضربان قلب با روش بررسی توالی‌های ضربان قلب اندازه‌گیری گردید؛ سپس انحراف معیار توالی‌های ثبت‌شده با استفاده از روش Poincare plot تفسیر گردید. برای مقایسه تفاوت‌ها در مراحل پژوهش، از آزمون‌های تی مستقل و تی همبسته استفاده گردید.
یافته‌ها: شرکت منظم در تمرین ایروبیک در آب، باعث افزایش معنی‌دار (۹/۲±۴۵/۱ به ۱۲/۳±۳۴/۱) انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (۰/۰۳=P) گردید. انحراف معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (۰/۰۴=P) افزایش معنیداری (۱۲/۵± ۷۹/۵ به ۱۵/۸± ۵۶/۹) داشت. بعد از انتقال نتایج مطلق به حالت نرمال، حالت نرمال انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (۰/۰۳=P) افزایش معنی‌دار (۱۲/۰۵±۴۴/۷ به ۱۳/۵۲±۳۶/۵) داشت؛ همچنین حالت نرمال انحراف‌معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (۰/۰۲=P) افزایش معنیداری (۱۵/۲۹±۷۶/۴ به ۹/۳۲±۶۱/۳) یافت.
نتیجه‌گیری: اجرای فعالیت ورزشی هوازی در محیط آبی میتواند به‌عنوان یک روش تمرینی سودمند برای بهبود پاسخ‌پذیری سیستم اتونوم قلبی مورد استفاده قرار گیرد.
ربعلی بلبلی، معرفت سیاهکوهیان، عسگر ایران پور، آمنه پوررحیم، آیدین ولیزاده، لطفعلی بلبلی،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: سبک زندگی کمتحرکی افراد مبتلا به سندروم متابولیک خطر تهدیدکننده سلامتی این افراد می باشد. در این پژوهش برآنیم تا اثرات فعالیت ورزشی هوازی با شدت ۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر تغییرپذیری ضربان قلب و سطوح نیتریک اکساید عروقی در مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک را بررسی نماییم.
روش تحقیق: ۳۰ نفر از مردان میانسال مبتلا به سندروم متابولیک به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین هوازی تقسیم شدند. در دوره پیش آزمون و پس آزمون مقادیر شاخص های خطر متابولیک، تغییرپذیری ضربان قلب و نیتریک اکساید در هر دو گروه سنجیده شد. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته تمرین هوازی با شدت ۶۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: سطوح قند خون ناشتا، تریگلیسرید، امتیاز Z متابولیک، انحراف معیار اینتروال های نرمال، ریشه توان دوم تفاوتهای میانگین مربعات اینتروال های موج R نسبت به موج R بعدی، امواج با فرکانس خیلی پایین، امواج با فرکانس بالا و نیتریک اکساید عروقی در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و دوره پیش آزمون تفاوت معنیداری را نشان دادند. سطوح کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال نسبت به گروه کنترل و مقادیر امواج با فرکانس پایین و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا نسبت به دوره پیش آزمون تفاوت معنیداری را در گروه تمرین هوازی نشان دادند (۰/۰۹=P). لیپوپروتئین پرچگال و فشار خون با وجود تغییرات اندک تفاوت معنی داری را در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون نداشت.
نتیجه‌گیری: اجرای منظم فعالیت ورزشی هوازی با شدت متوسط میتواند به عنوان یک پروتکل تمرینی مناسب جهت بهبود عملکرد قلبی عروقی برای مردان مبتلا به سندروم متابولیک به کار گرفته شود.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC