جستجو در مقالات منتشر شده



سیدغلام رضا مرتضوی مقدم، سیدعلیرضا سعادت جو،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۷۹ )
چکیده

مقدمه و هدف: ویروس هپاتیت B به عنوان نهمین علت مرگ و میر از طرف سازمان بهداشت جهانی معرفی شده است. مجامع علمی برای پیشگیری از عوارض این بیماری و جلوگیری از سرایت آن اقداماتی را توصیه کرده اند. در این مطالعه هدف این است تا میزان ارزیابی های اولیه در مورد اقدامات فوق را در افراد ناقل این ویروس بررسی نماییم.روشها: به روش نمونه گیری ساده ۷۱ نفر ناقل ویروس هپاتیت B از میان ۶۲۲۳ نفر اهدا کنندگان خون در شهر بیرجند در سال ۷۹ مورد مصاحبه قرار گرفتند.ابزار مطالعه پرسش نامه ای مشتمل بر سوالات تحقیق در مورد مراجعه به مرکز بهداشت شهرستان و تشکیل پرونده بهداشتی، انجام آزمایشات سلامت کبد و ویرولوژی در فرد ناقل، و آزمایش HBsAg افراد در تماس، و واکسیناسیون افراد در تماس در صورت منفی بودن نتیجه آزمایش بود. افراد در تماس افرادی بودند که زیر یک سقف زندگی می کردند. پس از جمع آوری اطلاعات با تعیین توزیع فراوانی داده ها، نتایج مورد بحث قرار گرفتند.نتایج از بین ۶۲۲۳ نفر که جهت اهدا خون به بانک خون در شهرستان بیرجند مراجعه داشتند ۸۰۸ نفر (%۱۲,۹۸) زن و ۵۴۱۵ نفر (%۸۷.۲) مرد بودند. ۹۰ نفر (%۱.۴۴) از کل اهدا کنندگان خون HBsAg+ بودند. ۷۱ نفر از ۹۰ نفر جهت مصاحبه در دسترس بودند. ۳۲ نفر از بین ۷۱ نفر (%۴۵) جهت تشکیل پرونده به مرکز بهداشتی درمانی شهرستان مراجعه کرده بودند. در ۳۰ نفر (%۴۲) آزمایشات کبدی و تنها ۸ مورد (%۱۱) سونوگرافی انجام شده بود. HBeAg / HBeAb و HBVDNA و AFP در هیچ موردی انجام نشده بود.تعداد ۳۲۲ تماس خانوادگی با ۷۱ نفر وجود داشت که در ۱۴۰ مورد (%۴۰.۳) آزمایش HBsAg را انجام داده بودند و ۲۹ مورد (%۲۰.۷) از این تعداد HBsAg+ بودند. ۱۱۱ نفر از ۱۴۰ نفر جهت برنامه واکسیناسیون معرفی شده بودند که همه بجز ۳ نفر (%۲.۷) واکسیناسیون کامل را انجام داده بودند.نتیجه گیری: پیگیری افراد HBsAg+ و خانواده آنها از میزان مطلوبی برخوردار نیست.
زهره آذرکار، غلام رضا شریف زاده، محمدعلی میرکی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۶ )
چکیده

زمینه و هدف: ویروس های هپاتیت B،‌ C و HIV از مهمترین علل بیماری های عفونی در بین زندانیان است و معتادان تزریقی به عنوان گروه پرخطری شناخته می شوند که بیش از افراد عادی در معرض آلودگی به این ویروس ها قرار دارند. مطالعات متعددی نشان داده که میزان این ویروس ها در زندانیان بالاتر از سایر افراد جامعه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هپاتیت C, B و HIV در زندانیان شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، زندانیان مقیم در زندان شهر بیرجند مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه بندی شده انجام شد. اطلاعات فردی از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید؛ از افراد مورد مطالعه ۵ cc خون جهت انجام آزمایشات گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Chi-Square در سطح معنی داری P?۰,۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع ۴۰۰ نفر از زندانیان مورد مطالعه قرار گرفتند. %۸۰.۳ از این افراد مرد و %۱۹.۷ زن بودند. %۳۶.۳ معتاد به مواد مخدر بودند؛ %۱۸.۵ سابقه خالکوبی، %۸.۵ سابقه روابط جنسی نامشروع و ۱۶% سابقه بیماری های آمیزشی داشتند. شیوع هپاتیت B در افراد مورد مطالعه %۵.۸، هپاتیت %۷.۸ C و HIV صفر، برآورد گردید. شیوع هپاتیت B در مردان %۶.۵ و در زنان %۲.۵ بود (P=۰.۱۳). ارتباط معنی داری بین شیوع هپاتیت B و روابط جنسی نامشروع وجود داشت؛ در بقیه موارد ارتباط معنی داری مشاهده نگردید. شیوع هپاتیت C در مردان %۸.۴ و در زنان %۵.۱ تعیین شد (p=۰.۳۲)؛ بین شیوع هپاتیت C با سابقه عمل جراحی (P<۰.۰۰۱)، سابقه تزریق خون (P=۰.۰۰۱)، سابقه STD (P=۰.۰۱۹)، اعتیاد به مواد مخدر (P<۰.۰۰۱)، خالکوبی (P<۰.۰۰۱) رابطه معنی داری وجود داشت. در %۰.۲۵ افراد مورد مطالعه، ابتلا به هر دو هپاتیت، B، C وجود داشت. در هیچ یک از افراد، HIV مثبت نبود و شیوع HIV صفر تعیین شد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع انواع هپاتیت و خطر آلودگی به HIV، استفاده از راهکارهای عملی جهت کاهش خطر انتقال این عفونت ها در زندان، بخصوص انجام واکسیناسیون جهت هپاتیت B و آموزش زندانیان و کارکنان زندان اهمیت فراوانی دارد.

دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۸ )
چکیده

  هدف

  فراهم‌آوردن راهنمایی قابل تجدید نظر در خصوص چگونگی استفاده از داروهای ضدّ ویروس به منظور درمان بیماران مبتلا و همچنین پروفیلاکسی دارویی در برابر عفونت با ویروس آنفلوانزای (H۱N۱) A با منشأ خوکی. این راهنما،‌ شامل نحوه برخورد دارویی با بیماران قطعی، موارد متحمل یا مشکوک و همچنین موارد تماس نزدیک با عفونت آنفلوانزای با منشأ خوکی می‌باشد.


امیر آسوده، ژیلا یاوریان، حمیدرضا احمد خانی‌ها، محمدرضا اشراقیان، سید مهدی مرعشی، کاظم قائمی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده

زمینه و هدف: به‌دلیل خاصیت نوروتروپیک‌بودن و اختفا، بعضی ویروس‌ها به‌خصوص هرپس‌ویروس‌ها، به‌عنوان عوامل احتمالی در بسیاری از اختلالات سیستم عصبی مرکزی از جمله اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی در نظر گرفته می‌شوند. در این مطالعه، با سنجش سطح آنتی‌بادی IgG ویروس‌های هرپس‌سیمپلکس (HSV) و اپشتین‌بار(EBV) ، به بررسی ارتباط ابتلا به این ویروس‌ها و بیماری‌های ذکرشده پرداخته شد.

روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی، در کل ۹۲ نمونه سرم شامل ۴۶ مورد از بیماران ارجاعی به بیمارستان روان‌پزشکی ایران و ‌۴۶‌ مورد از کارکنان سالم دانشگاه علوم پزشکی تهران به‌عنوان گروه شاهد، مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌ها از نظر سطح آنتی‌بادی IgG بر ضدّ  HSV ۱&۲و EBV، توسط کیت الایزا ارزیابی شدند و حضور و عدم حضور ژنوم EBV در آنها به روش Real-time PCR بررسی گردید.

یافته‌ها: میزان شیوع آنتیبادی HSV۱&۲ در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی و گروه کنترل سالم به ترتیب۴/۸۰% و
 ۶/۸۲% به‌دست آمد. بررسی نتایج، اختلاف معنی‌داری از نظر آنتی‎بادی ضدّ ۱&۲ HSV نشان نداد (۷۹/۰P=). میزان شیوع آنتی‌بادیEBV  در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ۱۰۰% و در افراد گروه کنترل سالم ۱/۸۹% به‌دست آمد. نتایج حاصل، نشان‌دهنده وجود اختلاف معنی‌دار در دو گروه از نظر تیتر آنتی‌بادی ضدّEBV  بود (۰۲/۰P=). در خصوص شناسایی ژنوم EBV هیچ مورد از نمونه‎ها مثبت گزارش نشدند.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که ارتباط معنی‌داری بین سابقه ابتلا به EBV با بیماری اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی وجود دارد؛ اما این ارتباط در مورد سابقه ابتلا به HSV با ایجاد بیماری‌های ذکرشده وجود ندارد.


زهره آذرکار، آرزو حق‌دوست، غلامرضا شریف‌زاده، نگین پارسامنش،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده

زمینه و هدف: هپاتیت E، نوعی بیماری ویروسی منتقله از طریق آب آلوده است که بیشتر به‌صورت اپیدمی رخ می‌دهد. عقب‌ماندگان ذهنی جزء گروهای پرخطر با ریسک بالای ابتلا به این عفونت می‌باشند؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی سرواپیدمیولوژی هپاتیت E در عقب‌ماندگان ذهنی، طراحی و اجرا گردید.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی ۳۰۰نفر از مددجویان تحت پوشش بیرجند به‌صورت سرشماری انتخاب شدند. در این بررسی، از کیت Anti –HEV-IgG شرکت Diapro استفاده شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری در نرم‌افزار SPSS (ویرایش ۱۹) وارد و ضمن ارائه آمار توصیفی، به‌وسیله آزمون‌های آماری کای‌اسکوئر و من‌ویتنی در سطح ۰۵/۰:α تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: از ۳۰۰ فرد انتخاب‌شده، در مجموع ۲۶۷نفر شامل: ۱۸۰نفر (۵/۶۷%) جنس مذکر و ۸۷نفر (۵/۳۲%) جنس مؤنّث، وارد مطالعه شدند که ۶۲نفر (۱/۲۳%) هپاتیت E مثبت و ۲۰۵نفر (۵/۷۶%) هپاتیت E منفی بودند. بین سرولوژی مثبت با جنس افراد، ارتباط آماری وجود نداشت؛ اما بین سن افراد و سن ورود به مرکز با سرولوژی هپاتیت ٍE، ارتباط آماری معنی‌دار وجود داشت (۰/۰۰۱P=). همچنین ارتباط بین سرولوژی هپاتیت ٍE با مدت زمان اقامت در مرکز، معنی‌دار نبود (۰/۲۷P=).
نتیجه‌گیری: شیوع بالای هپاتیت E در افراد عقب‌مانده ذهنی، نگران‌کننده بوده و بر پیگیری راهکارهای مناسب غربالگری و بهداشتی، تأکید می‌نماید.
 
سپیده صائب، فرزانه صباحی، زهره مظاهری، مهرداد روانشاد،
دوره ۲۸، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت C (HCV) یک عامل خطر مهم در ایجاد سرطان کبد است. پروتئین غیرساختاری ۳ (NS۳) ویروس HCV که نقشی کلیدی در چرخه زندگی ویروس ایفا می‌کند، می‌تواند بر فعالیت‌های طبیعی سلولی مانند: تکثیر سلول، مرگ سلولی و مسیرهای پیام رسانی سلولی تأثیر بگذارد همچنین شاید بتواند در ایجاد بدخیمی مؤثر باشد. از سوی دیگر دو ژن سلولی Heat Shock Protein ۷۰ (HSP۷۰) و Glypican۳ (GPC۳) که در این مطالعه ارزیابی می‌شوند، نقش‌های مهمی در تنظیم مسیرهای پیام‌رسانی سلولی از جمله تکثیر سلولی دارند. هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر پروتئین HCV NS۳ بر بیان این دو ژن در مدل موش Balb / C بود.
روش تحقیق: در این مطالعه، سه گروه موش نر  Balb / C (n=۸) در نظر گرفته شد: گروه اول که پلاسمید NS۳ را دریافت کردند، گروه دوم که پلاسمید HBx ویروس هپاتیت B را دریافت کردند و گروه کنترل منفی که آب مقطر دریافت نمودند. دو تزریق از طریق ورید دم انجام شد و پس از آخرین تزریق، RNA از بافت کبد استخراج شد، سپس سنتز cDNA و Real Time PCR برای ژن‌های مربوطه صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیان نسبی ژن‌های انتخاب شده در گروه NS۳ در مقایسه با گروه کنترل منفی معنی‌دار بود. (برای ژن GPC۳، ۰/۰۲۲۹=P و برای ژن HSP۷۰، ۰/۰۰۲۰=P) امّا تفاوت معنی‌داری بین گروه NS۳ در مقایسه با گروه HBx وجود نداشت (برای ژن GPC۳، ۰/۴۵۱۶=P و برای ژن HSP۷۰، ۰/۶۷۴۰=P).  
نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده نشان داد که NS۳ شاید بر افزایش بیان ژن‌های ذکر شده مؤثر باشد؛ امّا برای فهم دقیق‌تر، مطالعات بسیار بیشتری باید انجام شود؛ مانند: ارزیابی تأثیر NS۳ بر سایر پروتئین‌های درگیر در مسیرهای پیام‌رسانی سلولی، مطالعه سایر دومین‌های NS۳، انجام آزمایش‌های پاتولوژیک و بافت شناسی، تغییر روش‌های آزمایش، ارزیابی نقش NS۴A به عنوان یک فاکتور برای NS۳ و استفاده از وکتورهایی با پایداری بیشتر.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به تحقیقات پزشکی ترجمانی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Translational Medical Research

Designed & Developed by : Yektaweb