زمینه و هدف: عفونت بیمارستانی، عفونتهایی هستند که در طی زمان بستریشدن بیمار در بیمارستان ایجاد میشوند. آمار موجود در مورد میزان بروز عفونت بیمارستانی در مراکز مختلف، از 8/2 تا 10% متفات است. از شایعترین علل بروز این عفونتها مداخلات درمانی و پزشکی، عوامل سازمانی و خصوصیات فردی بیمار میباشد. تحمیل خسارات زیاد جانی و مالی توسط این عفونتها و عدم وجود آمار دقیق بروز این مشکل، ما را بر آن داشت تا میزان بروز عفونتهای بیمارستانی و عوامل مرتبط با آن را بررسی نماییم.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی آیندهنگر، از بین بیماران بستریشده در بخشهای مختلف بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 1384، افرادی که معیارهای تشخیصی عفونت بیمارستانی را داشتند، شناسایی و تحت بررسی کامل آزمایشگاهی قرار گرفتند. میزان بروز و چگالی بروز عفونت سالیانه بیمارستانی محاسبه گردید و دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیه، تحلیل و مقایسه قرار گرفتند.
یافتهها: از میان 23816 بیمار بستریشده در این بیمارستان، 98 بیمار (46 مرد و 52 زن) با میانگین سنّی 9/23±7/55 سال (با دامنه 5 تا 98 سال) دچار عفونت بیمارستانی بودند. میزان بروز عفونت بیمارستانی به طور کلّی 41 در دههزار بیمار بود. چگالی بروز عفونت در بخش آی سی یو 1/54، بخش اعصاب 2/37، بخش داخلی 6/16 و بخش ارتوپدی 5/12 بیمار-روز در دههزار بیمار بهدست آمد. از نظر عامل ایجادکننده عفونت، اشریشیاکلی در 3/64%، استافیلوکوک کوآگولاز منفی در 2/11% و کلبسیلا در 2/8% موارد مثبت بود. در بین این بیماران، 3/66% تحت لولهگذاری داخل مثانه، 3/14% تحت لولهگذاری نای و 2/13% دچار زخم جراحی بودند.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نسبت بسیار پایینتر عفونت بیمارستانی این مرکز با آمار کشوری را نشان داد که از مهمترین علل آن میتوان به استفاده صحیح و بموقع از مداخلات پزشکی، شستن دستها بخصوص توسط کارکنان درمانی، آموزش بهداشت و نظارت مداوم در سطح بیمارستان، کاربرد صحیح وسایل یک بار مصرف، استفاده کنترلشده از آنتیبیوتیکها و مراقبت دقیق از زخمهای جراحی اشاره کرد.بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |