تحقیقات پزشکی ترجمانی

  زمینه و هدف : نارسایی قلبی یکی از شایعترین بیماریهای قلبی- عروقی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی می‌باشد. بتابلوکرها یکی از ارکان اساسی درمان این بیماران محسوب و موجب کاهش مرگ و میر و بهبود علائم و عملکرد بطن چپ می‌شوند. با توجه به شیوع روزافزون این بیماری در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه‌ای متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی انجام شد.

  روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از فروردین سال ۱۳۸۴ لغایت خرداد سال ۱۳۸۵ انجام شد، تعداد ۷۳ بیمار با نارسایی قلبی پیشرفته (۳۵-۳۰%=EF) و در فانکشنال کلاس ۱ تا ۳ به مدت شش ماه مورد بررسی شدند. از این تعداد ۳۸ بیمار با متوپرولول تارترات و ۳۳ بیمار با کارودیلول تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی متوپرولول ۷۵ میلیگرم روزانه (۲ بار در روز) و دوز کارودیلول ۲۵ میلیگرم روزانه (۲ بار در روز) بود. علائم بالینی بیمار و شاخصهای عملکرد سیستولیک بطن چپ دراکوکاردیوگرافی قبل و پس از مطالعه در پرسشنامه ثبت شد و سپس با کمک نرم‌افزار آماری (۵/۱۱) SPSS این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفتند.

  یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در گروه متوپرولول ۶/۶ ± ۵۷ و در گروه کارودیلول ۳/۷ ± ۸/۵۶ سال بود. کاهش ضربان قلب و فشارخون با درمان در دو گروه مشابه بود. فانکشنال کلاس بیماران در دو گروه به اندازه یک کلاس بهبود داشت (۰۰۱/۰>P). درگروه متوپرولول�LVEDD به میزان ۷۸/۸ میلیمتر (۰۰۱/۰>P) و LVESD به میزان ۳۳/۲ میلیمتر کاهش داشت (۰۰۱/۰= P). مقدار LVEDV ۳/۴ سی‌سی و LVESV ۳/۷ سی‌سی کاهش داشت (به ترتیب ۰۰۸/۰= P و ۰۰۱/۰>P) و متوسط LVEF ۳/۳% افزایش داشت (۰۰۱/۰= P ). در گروه کارودیلول مقدار LVEDD ۷۸/۲ میلیمتر و LVESD ۵۷/۱ میلیمتر کاهش داشت (به ترتیب با ۰۰۱/۰>P و ۰۴۵/۰=P). مقدار LVEDV به میزان ۳/۲ سی‌سی (۵۳/۰= P ) و LVESV به میزان ۳/۷ سی‌سی (۰۰۷/۰= P ) کاهش داشت و متوسط LVEF ۲/۲% افزایش داشت (۰۰۴/۰= P ). مقایسه این تغییرات در دو گروه با هم تفاوت آماری قابل توجهی نداشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه در بیماران با نارسایی قلبی و فانکشنال کلاس ۱ تا ۳، تجویز متوپروپرولول تارترات و کارودیلول سبب بهبود علائم بیمار و عملکرد بطن چپ می‌شود و تفاوت مهمی بین این دو دارو از این نظر وجود ندارد.