تحقیقات پزشکی ترجمانی

زمینه و هدف: بیهوشی نخاعی به دلیل عوارض کمتر در مادر و نوزاد وکاهش هزینه ها، روش مناسبی در بیهوشی سزارین است. از داروی سوفنتانیل داخل نخاعی به عنوان داروی کمکی برای تقویت اثر بی دردی در بیهوشی نخاعی استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر سوفنتانیل داخل نخاعی بر روی اختلالات همودینامیک در بیهوشی نخاعی و سایر عوارض آن انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی، به صورت تصادفی و دو سو کور در سال ۱۳۸۳، در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در تهران و زایشگاه نیک نفس در رفسنجان، بر روی ۱۰۰ خانم باردار متقاضی جراحی سزارین صورت گرفت. برای ۵۰ بیمار علاوه بر لیدوکائین، ۵ میکروگرم (معادل ۱cc) سوفنتانیل داخل نخاعی تزریق گردید (گروه آزمون) و به گروه شاهد، به جای سوفنتانیل، ۱ میلی لیتر، نرمال سالین تزریق گردید. اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای دقیق فیشر و t مستقل در سطح معنی داری P£۰,۰۵ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: افت فشار خون بیش از %۱۰ نسبت به فشار خون اولیه در گروه آزمون و شاهد به ترتیب %۳۲,۶ (۱۶ نفر) و %۶۷.۴ (۳۱ نفر) و افت ضربان قلب بیش از %۱۰ نسبت به ضربان قلب اولیه در گروه آزمون و شاهد به ترتیب %۴۰.۸ (۲۰ نفر) و %۹۱.۳ (۴۲ نفر) بود؛ هر دو عارضه فوق به طور معنی داری در گروه آزمون، کمتر از گروه شاهد بود (P<۰.۰۰۰۱). از نظر عوارض دیگر نظیر تهوع، استفراغ، دپرسیون تنفسی، آپگار نوزادان، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت و فقط در گروه آزمون در %۲۲ (۱۱ نفر)، خارش گزارش شد.
نتیجه گیری: اضافه کردن ۵ میکروگرم سوفنتانیل داخل نخاعی به لیدوکائین %۵ در بیهوشی نخاعی در سزارین، علاوه بر کاهش نیاز به بی دردی یا آنالژزیک اضافه، باعث ثبات همودینامیک در این بیماران می شود و عوارض مهم و قابل توجهی ایجاد نمی کند.

زمینه و هدف: ایجاد بی‌دردی در بیمار یکی از اهداف اصلی بیهوشی می‌باشد که برای رسیدن به آن از روشها و داروهای مختلفی استفاده می‌شود. بی‌حسی نخاعی با لیدوکائین ۵% یکی از روشهای ایجاد بی‌دردی است که طول مدّت بی‌دردی آن حدود ۶۰ دقیقه است. در برخی از اعمال جراحی به بی‌دردی طولانی‌تری نیاز می‌باشد، یکی از روشهایی که باعث افزایش طول مدّت بی‌دردی در بی‌حسی نخاعی می‌شود، استفاده از مخدرها می‌باشد. در این تحقیق اثر بی‌دردی دو داروی مخدر فنتانیل و سوفنتانیل در بی‌حسی نخاعی مورد بررسی قرار گرفت تا داروی مناسب‌تر معرفی شود. روش تحقیق: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، ۸۰ نفر از مردان ۵۰-۶۰ ساله‌ای که در بیمارستان ۱۵ خرداد بیدخت در سال ۱۳۸۵ تحت عمل جراحی فتق اینگوئینال قرار گرفتند، به طور تصادفی به دو گروه ۴۰ نفری تقسیم شدند. به منظور ایجاد بی‌حسی نخاعی در یک گروه از µgفنتانیل۲۰ (گروه F) به همراه mg۱۰۰ لیدوکائین ۵% و در گروه دیگر از µg۵ سوفنتانیل و همان مقدار لیدوکائین استفاده گردید (گروه S). اطلاعات لازم در پرسشنامه و فرم بازنگری ثبت گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری t در سطح معنی‌داری ۰۵/۰P مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته‌ها: میانگین طول مدت بی‌دردی در گروه F، ۶۱/۱۸۳۷/۹۹ و در گروه S ۶۲/۲۶۶۲/۱۵۳ دقیقه بود و دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی‌داری داشتند (۰۰۱/۰P<)‌. در گروه F، هایپوتانسیون در ۵/۳۷%، برادیکاردی در ۵/۲۷% و تهوع و استفراغ در۱۰% از نمونه‌ها اتفاق افتاد ولی در گروه S این موارد به ترتیب ۴۰%، ۵/۳۲% و ۱۵% بود. این اختلاف از نظر آماری معنی‌داری نبود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، طول مدت بی‌دردی با سوفنتانیل نسبت به فنتانیل در بی‌حسی نخاعی بیشتر بوده و دو گروه با هم اختلاف معنی‌داری داشتند. از نظر وقوع هایپوتانسیون، برادیکاردی، تهوع و استفراغ دو گروه با هم تفاوت معنی‌داری نداشتند؛ بنابراین در مواردی که نیاز به بی‌دردی بیش از۱۰۰ دقیقه می‌باشد، می‌توان از سوفنتانیل به جای فنتانیل در بی‌حسی نخاعی استفاده نمود. در این تحقیق، طول مدت بی‌دردی با سوفنتانیل نسبت به فنتانیل در بی‌حسی نخاعی بیشتر بود و دو گروه با هم اختلاف معنی‌داری داشتند ولی از نظر وقوع افت فشار خون، تهوع و استفراغ تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد؛ بنابراین در مواردی که نیاز به بی‌دردی بیش از۱۰۰ دقیقه ‌باشد، می‌توان از سوفنتانیل به جای فنتانیل در بی‌حسی نخاعی استفاده کرد.