تحقیقات پزشکی ترجمانی

---

مقدمه و هدف: درمان مفصل کاذب مادرزادی استخوان ساق یک مشکل ارتوپدی می باشد. روش های مختلفی برای درمان این عارضه ابداع شده است ولی هیچکدام نتیجه رضایتبخش و مورد قبولی ندارد. هدف این مطالعه تعیین کفایت و ارجحیت اکسترنال فیکساتور حلقوی در درمان این عارضه نسبت به روش های دیگر تثبیت استخوان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه نتایج درمان جراحی در ۷ بیمار مبتلا به مفصل کاذب مادرزادی استخوان ساق که با تکنیک الیزاروف برای عدم جوش خوردگی، زاویه دار بودن محل عارضه در ساق، کوتاهی ساق و ناهنجاری و الگوس در مچ پا بین سالهای ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱ درمان شدند، ارائه شده است.نتایج جوش خوردگی اولیه در محل مفصل کاذب در ۵ بیمار از ۷ بیمار بوجود آمد و بعد از پیگیری بیماران بطور متوسط تا ۲,۵ سال، در این ۵ بیمار جوش خوردگی نهایی دیده شد. در ۳ بیمار محدودیت اکستانسیون زانوی طرف مبتلا در حد ۱۰-۱۵ درجه باقی ماند و در ۲ مورد بیماری عود نمود و ۲ بیمار از ۷ بیمار از درمان رضایت کامل داشتند.نتیجه گیری: بطور کلی اگر چه دوره درمان مفصل کاذب مادرزادی استخوان ساق با روش الیزاروف طولانی است و در اطفال با سن پایین عوارض متعددی دارد، اما علی رغم این، نتیجه درمانی نسبتا خوب و امیدبخشی در علاج این عارضه دارد.

---

زمینه و هدف: تکنیک الیزاروف، روشی آسان‌تر نسبت به سایر روش‌های موجود برای درمان شکستگی انتهای پایینی استخوان درشت‌نی است ولی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و اطلاعات کمتری در مورد نتایج استفاده از آن وجود دارد. مطالعه حاضر، برای بررسی نتایج و عوارض استفاده از ثابت‌کننده خارجی الیزاروف به‌تنهایی، در درمان شکستگی انتهای پایینی استخوان درشت‌نی تیپ C۳ اجرا شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، ۱۷۸ بیمار با شکستگی پایلون تیپ C۳ که در طول سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۸، به بیمارستان پورسینای رشت مراجعه کرده بودند تا ۲۴ ماه بعد از عمل، از نظر بالینی و معیارهای پرتونگاری پیگیری و بررسی شدند و طبق معیار نمره‌دهی AOFAS ارزیابی شدند. یافته‌ها: بر اساس معیارهای امتیازدهی مچ و پاشنه (AOFAS)، میانگین نمرات کسب‌شده در پیگیری نهایی در ماه بیست و چهارم، ۶±۸۸ بود. در ۸۹ بیمار (۶۲/۵۵%) نتایج عالی، در ۳۱ بیمار (۶۲/۲۰%) نتایج خوب، در ۳۲ بیمار (۸۷/۲۱%) نمره متوسط و در ۸ بیمار (۶۹/۵%) نمره ضعیف به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: بر طبق نتایج حاصل از پیگیری بیماران و نیز نمرات کسب‌شده توسط معیار نمره‌دهی AOFAS و مقایسه آنها با نتایج حاصل از روش‌های درمانی دیگر بر اساس مطالعات موجود، می‌توان گفت که این روش درمانی، شیوه مناسبی نسبت به روش‌های درمانی موجود است و می‌توان استفاده از آن را برای شکستگی‌های پایلون به‌ویژه شکستگی‌های تیپ C۳ پیشنهاد نمود.