مجله علمی دانشگاه

---

زمینه و هدف: فلج اکولوموتور (سومین زوج از اعصاب مغزی) در بیماران دیابتی به صورت فلج حرکات چشم بدون گرفتاری مردمک ظاهر می شود. از جمله عواملی که می تواند علایم بالینی ناشی از فلج این عصب را تقلید نماید، ضایعات فشاری از قبیل آنوریسم عروق خلفی مغز می باشد؛ با این تفاوت که این گونه ضایعات علاوه بر فلج حرکات چشم، مردمک را نیز گرفتار می نمایند. با این حال در برخی موارد در جریان دیابت عدم گرفتاری مردمک، علامت قابل اعتمادی نمی باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علایم بالینی و پیش آگهی فلج عصب اکولوموتور در بیماران مبتلا به دیابت انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر، از میان بیماران دیابتی که با فلج زوج سوم به مرکز دیابت و درمانگاه های بیماریهای مغز و اعصاب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه نمودند، 84 بیمار با تشخیص فلج اکولوموتور، تحت درمان قرار گرفتند و به مدت یک سال پیگیری شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بیماران از نظر فلج حرکات چشم به چهار گروه تقسیم شدند؛ در گروه اول (65 نفر) که فلج کامل بدون گرفتاری مردمک وجود داشت، در طول مدت پیگیری، گرفتاری مردمک ظاهر نگردید. در گروه دوم (4 نفر) با توجه به فلج کامل و گرفتاری مردمک، عدم وجود آنوریسم با آنژیوگرافی چهار عروق اصلی مغز تایید شد. در گروه سوم و چهارم (15 نفر) که فلج ناکامل در آنها دیده شد، گرفتاری مردمک معیار قاطعی نبود؛ به طوری که در 2 مورد خونریزی تحت عنکبوتیه و در 2 مورد، آنژیوگرافی وجود آنوریسم را مشخص نمود.نتیجه گیری: گرفتاری مردمک علامت قابل اعتمادی برای تشخیص گرفتاری از ایسکمیک عصب در جریان دیابت نمی باشد؛ بلکه گرفتاری ناکامل عصب زوج سوم یکی از معیارهای هشداردهنده تلقی می شود و باید نظر پزشک را به وجود آنوریسم جلب نماید.

---

---

  زمینه و هدف: مراقبت از بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) تنش زیادی برای مراقب و خانواده ایجاد می‏کند. اجرای یک برنامه توانمندسازی به خودکنترلی و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر دانش، نگرش و عملکرد مراقبین مبتلایان به ام.اس انجام شد.

  روش تحقیق: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی بر روی 70 مراقب بیمار مبتلا به ام.اس در دو گروه آزمون و شاهد انجام شد. برنامه توانمندسازی خانواده- محور در طول سه ماه اجرا و پرسشنامه‏های دانش، نگرش و عملکرد پس از تکمیل، جمع‏آوری و داده‏ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS (ویرایش 5/11) و آزمون‏های آماری استنباطی در سطح معنی‏داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: بر اساس آزمون تی مستقل، بین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله اختلاف معنی‏داری وجود نداشت (05/0

(0/001=P). همچنین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد مراقبین گروه آزمون سه ماه بعد از مداخله، به صورت معنی‏داری افزایش یافت (001/0=P)؛ در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنی‏داری‏ وجود نداشت (05/0�

  نتیجه‌گیری: توانمندسازی مراقبین بیماران مبتلا به ام.اس، منجر به افزایش آگاهی، درک و مهارت شده، ایشان را در امر مراقبت کارآمد یاری داده و منجر به بهبود ایفای نقش می‏‏شود. طراحی و اجرای برنامه‏ها‏‏ی مؤثر و ایمن برای مراقبین بیماران مزمن توصیه می‏گردد .

 

---

زمینه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری به‌عنوان یکی از عوامل زخم معده و ایجادکننده سرطان معده قادر است با دارابودن آنزیم اوره‌آز، در محیط اسیدی معده سال‌ها زندگی کند. این آنزیم به‌منظور فعالیت کاتالیتیکی خود، بهNi2+  و گروهی از پروتئین‌های کمکی از جمله ureE نیازمند است. اوره‌آز نه‌تنها فاکتوری لازم برای کلنیزه‌شدن هلیکوباکتر پیلوری است، بلکه با مکانیزم‌های مختلفی باعث بیماری‌زایی می‌شود. با توجه به شیوع بالای این باکتری، یافتن راهی برای پیشگیری از وقوع عفونت ضروری به نظر می‌رسد. هدف از این مطالعه، همسانه‌سازی ژن ureE هلیکوباکتر پیلوری در ناقل بیانی pIRES2-DSRed به‌منظور ایجاد واکسن ژنی بود.

روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، ابتدا قطعه ژن ureE به روش PCR تکثیر گردید و با کلون‌سازی T/A درون وکتور pTZ کلون شد. ساب‌کلونینگ این ژن در وکتور pIRES2-DSRed با استفاده از آنزیم T4-لیگاز انجام شد و در باکتری E. coli سویه Tpo10F ترانسفرم و تکثیر شد. سازواره حاصل که کاندیدای واکسن ژنی است، برای بررسی بیان ژن در سیستم یوکاریوتی، به روش الکتروپوریشن به سلول‌های CHO منتقل گردید. بررسی بیان ژن ureE در سلول‌های جانوری با SDS-PAGE مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: همسانه‌سازی ژن ureE در دو وکتور تکثیری pTZ و بیانی pIRES2-DSRed، با روش‌های PCR، هضم آنزیمی و تعیین توالی تأیید شد. نتایج SDS-PAGE مؤیّد بیان موفقیت‌آمیز ژن ureE در سیستم یوکاریوتی سلول‌های CHO بود.

نتیجه‌گیری: سازواره ژنی نوترکیب pIRES2-DSRed-ureE قادر به تولید موفق پلی‌پپتید حاصل از بیان ژن ureE هلیکوباکتر پیلوری در سلول‌های جانوی می‌باشد. با توجه به اینکه محصول پروتئینی ژن ureE یکی از پروتئین‌های مهم باکتری مذکور است، بنابراین می‌توان از سازواره ایجادشده در این مطالعه، به‌عنوان کاندیدای واکسن ژنی بر ضدّ هلیکوباکتر پیلوری در آینده استفاده کرد.

---

زمینه و هدف: از مهمترین عوارض بیماری دیابت نوع دو، استرس اکسیداتیو و دیس‌لیپیدمی آتروژنیک می‌باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با افراد نرمال و ارتباط ان با فاکتور خطر شاخص اتروژنیک پلاسمایی بود.

روش تحقیق: در این مطالعه 50 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان اموزشی و 50 فرد سالم از پرسنل اموزشی که بین سنین  27-70 سال بودند جمع اوری شدند. میزان 8-OHdG  و MDA به ترتیب با روش های الایزا و TBARS اندازه گیری شده و بر اساس پروفایل لیپیدی حاصل از دستگاه اتوانالایزر شاخص پلاسمای اتروژنیک محاسبه گردید.

یافته‌ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر برخی ویژگی‌های دموگرافیک مانند سن و جنس همسان شدند. میزان سرمی 8-OHdG و MDA و AIP به‌طور معنی‌داری (05/0P<) در بیماران دیابتی نوع دو نسبت به نمونه‌های کنترل سالم بیشتر بود. همچنین رابطه مثبت و معنی‌داری بین MDA و AIP وجود داشت (05/0P<، 31/0r=)؛ در حالی که هیچ رابطه معنی‌داری بین 8-OHdG و MDA دیده نشد (91/0=P، 02/0r=).

نتیجه‌گیری: میزان بالای پراکسیداسیون لیپیدها و اکسیداسیون DNA در بیماران دیابتی نوع II می‌تواند گویای میزان بالای استرس اکسیداتیو این افراد و ایجاد عوارض قلبی و عروقی باشد.

---

---

زمینه و هدف: بیماری کووید 19 یک معضل جهانی تبدیل شده است و پیشگیری از طریق واکسیناسیون سبب کاهش خسارت ها و تلفات انسانی در زمان بروز رخداد می شود. درک عوامل موثر بر پذیرش واکسیناسیون و شناسایی موانع و تسهیل تصمیم گیری ها در زمینه واکسیناسیون از جنبه های مهم طراحی استراتژی های موثر برای بهبود میزان پوشش واکسیناسیون در بین مردم این استان است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کیفی به روش قراردادی می باشد که با هدف کاربردی در سال 1400 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام افرادی بودند که از تزریق واکسن کرونا امتناع کرده اند. روش جمع‏آوری داده‏ها، مصاحبه نیمه‏ ساختاریافته، بر اساس راهنمای مصاحبه بود. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف تا اشباع داده ها بود.
نتایج: در این پژوهش 40 نفر از افرادی که تمایلی به تزریق واکسن نداشتند مورد مصاحبه قرار گرفتند. در تحلیل مصاحبه های صورت گرفته با مشارکت کنندگان، در نهایت در مرحله کد گذاری تعداد 15 طبقه فرعی و 5 طبقه اصلی (باورهای کلیشه ای، دریافت اطلاعات بازدارنده، محدودیت های جسمی و سلیقه ای، کمبود امکانات و خدمات،کوتاهی دستگاه های تصمیم گیرنده) استخراج شد.
بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه سواد سلامت پایین و کم اهمیت شمردن واکسیناسیون عامل اصلی در عدم تمایل به واکسیناسیون کووید19 می باشد و برای رفع این موضوع سیاست های کلانی در امر آموزش باید تدوین گردد. توجه به اعتقادات مذهبی و جنبه های تقدیر گرایی در کنار گروه های سنی بالاتر و افراد با وضعیت اقتصادی و اجتماعی بالاتر می تواند در برنامه ریزی های آتی سیاستگذاران سلامت در زمینه واکسن کووید  به طور خاص مد نظر قرار گیرد.