زمینه و هدف: امروزه پیشرفتهای علمی و صنعتی در زمینه پزشکی و داروسازی، امکان دسترسی به انواع داروها را فراهم آورده است. چنانچه این دسترسی با نظارت صحیح همراه نباشد، میتواند موجب مصرف خودسرانه داروها گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی خوددرمانی و عوامل مرتبط با آن در مراجعهکنندگان به داروخانههای سطح شهر بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بهروش نمونهگیری طبقهای تصادفی بر روی 944 نفر از مراجعهکنندگان به داروخانههای شهر بیرجند در زمستان و بهار 1393-1394 انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا جمعآوری شد. دادهها پس از ورود به نرمافزار SPSS (ویرایش 19)، با کمک آزمونهای آماری Chi-Square، t-test مستقل، Mann– Whitney، Kruskal– Wallis و Tukey در سطح معنیداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سنی افراد شرکتکننده 8/10±8/32 سال بود. 5/84% از افراد مصرف خودسرانه دارو را بیان کردند که 58% آنها مرد بودند. بیشترین مصرف خودسرانه مربوط به داروهای سرماخوردگی و حساسیّت (4/61%) و مسکّنها (9/43%) بود. در بین شرکتکنندگان در مطالعه، 33% آنها عدم دسترسی به پزشک، 5/44% آنها دسترسی راحت به دارو توسط داروخانه و 6/30% آنها تجویز نسخه مشابه از سوی پزشک را از مهمترین دلایل مصرف نابجای دارو عنوان کردند.
نتیجهگیری:
مصرف نابجای دارو در جامعه مورد مطالعه بسیار بالا بوده که عمدتاً، در دسته داروهای سرماخوردگی، مسکن و آنتی بیوتیک میباشند. دسترسی آسان به دارو در داروخانهها، احتمالاً مهمترین عامل خوددرمانی محسوب میشود.