جستجو در مقالات منتشر شده


7 نتیجه برای رضائی
اثر کشندگی عصاره آبی و الکلی انغوزه بر کیست ژیاردیا‌ لامبلیا در شرایط In-vitro
محمدرضا رضائی‌منش، شهناز شیربازو،
دوره 19، شماره 1 - ( بهار 1391 )
چکیده

زمینه و هدف: ژیاردیا لامبلیا، تک‌یاخته عامل بیماری ژیاردیازیس، یکی از شایعترین عوامل ایجاد اسهال در سراسر دنیا و بخصوص در ایران می‌باشد. انغوزه، صمغ گیاهی به نام انگدان است که بومی ایران بوده و دارای خواص درمانی فراوان بخصوص در درمان بیماری‌های انگلی می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر کشندگی عصاره آبی و الکلی انغوزه بر کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط In-vitro می‌باشد. روش تحقیق: 500 میکرولیتر از غلظت‌های 1، 25/1، 5/2، 5، 10 و 20 میلی‌گرم در میلی‌لیتر عصاره‌های آبی و الکلی انغوزه با 500 میکرولیتر از کیست‌‌های تخلیص‌شده ژیاردیا لامبلیا مخلوط شده و در دماهای4، 24و 37درجه سانتی‌گراد قرار داده شد. درصد کشندگی عصاره‌ها 1، 2، 3، 4 و 5 ساعت پس از مواجهه، به وسیله رنگ‌آمیزی با رنگ ائوزین1/0 درصد و شمارش میکروسکوپی کیست‌ها اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، تی‌تست مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بیشترین درصد کشندگی عصاره الکلی انغوزه در دمای 37 درجه، در غلظت mg/ml20 و در ساعت چهارم به میزان 100% بود؛ در حالی که بیشترین درصد کشندگی عصاره آبی انغوزه، در همین دما و غلظت ولی در ساعت پنجم، 23/57 درصد بود. بین درصد کشندگی عصاره‌های آبی و الکلی در همه غلظت‌ها، زمان‌ها و دماها، تفاوت معنی‌داری مشاهده شد)005/0P<). اثر کشندگی هر دو عصاره به طور معنی‌داری با افزایش غلظت، زمان و دما افزایش یافت )0001/0P<). نتیجه‌گیری: عصاره‌های الکلی و آبی انغوزه در شرایط In-vitro دارای اثر کشندگی بر کیست ژیاردیا لامبلیا می‌باشند. تأثیر کشندگی عصاره الکلی بیشتر از عصاره آبی است.


مقایسه انفوزیون خارج آمنیوتیک نرمال سالین و هیدروکورتیزون با شیاف پروستاگلاندین E2 برای ختم حاملگی*
فرحناز کشاورزی، انیس الدوله نانکلی، منصور رضائی، طراوت فاخری، نسرین جلیلیان، نوشین محمدی، نرگس لشنی، احمد خشای،
دوره 19، شماره 2 - ( تابستان 1391 )
چکیده

  زمینه و هدف: ختم حاملگی قبل از شروع زایمان یکی از مشکلات مامایی است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر انفوزیون خارج آمنیوتیک نرمال سالین و هیدروکورتیزون با شیاف پروستاگلاندین 2 E برای آمادگی سرویکس و ختم حاملگی سه ماهه دوم بارداری بود.

  روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، روی 50 خانم حامله 14 تا 28 هفته با امتیاز بیشاپ ( Bishop score ) کمتر یا مساوی 2 که به دلایل جنینی کاندید ختم حاملگی بودند، انجام گردید. 25 نفر انفوزیون خارج آمنیوتیک نرمال سالین
( Extra-amniotic saline infusion یا EASI ) و 100 میلی‌گرم هیدروکورتیزون ( Hydrocortisone ) و 25 نفر دیگر دو دوز 3 میلی‌گرم شیاف پروستاگلاندین 2 E ( 2 PGE ) هر 4 ساعت دریافت کردند. شش ساعت بعد، القاء زایمان با اکسی‌توسین غلیظ طبق پروتوکل ختم بارداری سه ماهه دوم دانشگاه آلاباما شروع شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری 2 χ و آزمون‌های Fisher و T در 05/0 > P تجزیه و تحلیل گردید.

  یافته‏ها: تفاوتی بین دو گروه از نظر سن مادر، زایمان، سن حاملگی، Bishop's score اولیه و علت ختم حاملگی وجود نداشت. در گروه H + EASI متوسط زمان شروع القا تا دفع جنین 47/4 ± 04/23 و در گروه 2 PGE 87/2 ± 65/28 ساعت بود (001/0= P ). میزان موفقیت (پاسخ به القاء) در گروه H + EASI 100 درصد و در گروه 2 PGE هشتاد درصد مشاهده شد (04/0= P ). عوارضی مانند تب، تهوع، استفراغ، اسهال، افزایش فشار خون و نیاز به کورتاژ از نظر آماری به طور معنی‌دار در گروه 2 PGE بیشتر بود.

  نتیجه‏ گیری: انفوزیون خارج آمنیوتیک نرمال سالین و هیدروکورتیزون روشی مؤثر، مطمئن می‌باشد که جهت آمادگی سرویکس و ختم حاملگی در سه ماهه دوم پیشنهاد می‌گردد.

�


مطالعه ارتباط مقاومت به تراستوزوماب با بیان نسبی میکرو‌آر‌ان‌ای ۱۴۱ (miR-141 ) در سلول‌های انسانی سرطانی پستان BT-474
زهره رضائی، در محمد کردی تمدانی، احمدرضا سبزاری، کاظم دستجردی،
دوره 24، شماره 3 - ( پاييز 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت به تراستوزوماب (هرسپتین)، تبدیل به یک مانع بزرگ برای درمان هدفمند سرطان پستان از نوع HER2 مثبت (Human Epidermal Growth Factor Receptor 2) شده است. میکرو‌آر‌ان‌ای‌ها به‌عنوان تنظیم‌کننده‌های کلیدی مقاومت دارویی شناخته شده‌اند که در تنظیم انتقال از حالت اپی‌تلیالی به حالت مزانشیمی Epithelial to Mesenchymal Transition (EMT و پاسخ‌های ایمنی مرتبط با سرطان نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی بیان miR-141 در سلول‌های BT-474 سرطان پستان مقاوم و حساس به تراستوزوماب بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، سلول‌های BT-474 سرطان پستان مقاوم به تراستوزوماب، توسط کشت مداوم شش‌ماهه سلول‌ها در آزمایشگاه در حضور تراستوزوماب ایجاد شدند. بیانmiR-141  به‌عنوان میکرواران‌ای کاندید نسبت به U6 RNA با روش Real Time PCR Relative در سلول‌های مقاوم و حساس به تراستوزوماب بررسی گردید. تست من‌ویتنی برای مقایسه بین دو گروه استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار میزان زنده‌ماندن سلول‌های BT-474 مقاوم نسبت به سلول‌های حساس در تست MTT در حضور غلظت‌های متفاوت تراستوزوماب نشان داد که این سلول‌ها تحت کشت طولانی‌مدت با تراستوزوماب، به این دارو مقاوم شدند (0/001P=). همچنین میزان بیان miR-141 در سلول‌های مقاوم به تراستوزوماب در مقایسه با سلول‌های والدی BT-474 با تفاوت بیان چهار برابری، به‌صورت معنی‌داری کاهش یافت (0/049P=).
نتیجه‌گیری: کاهش بیانmiR-141 در سلول‌های BT-474 مقاوم به تراستوزوماب، می‌تواند یکی از مکانیسم‌های ایجاد مقاومت به تراستوزوماب و نشانه نقش این میکرو‌آر‌ان‌ای در کنترل مسیر متاستاز باشد.
 
بررسی تأثیر برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن و پمفلت بر خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم
ام البنین یعقوبی، حمید آهنچیان، آرامش رضائیان، سید جواد سیدی،
دوره 27، شماره 1 - ( بهار 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: بیماری آسم، اولین علت غیبت از مدرسه و سومین عامل بستری کودکان زیر 15 سال است. این بیماری عامل اصلی اختلال در توانایی و فعالیت در دوران کودکی است و سبب عوارض روانی و عاطفی، کاهش اعتماد به نفس و اختلال در ارتباط با دوستان و خانواده می‌شود. عدم کنترل آن، منجر به بستری‌شدن مکرر کودکان مبتلا می‌شود. به نظر می‌رسد ارائه اطلاعات به زبان ساده و به روش جذاب در مورد بیماری، خودکارآمدی افراد مبتلا را بهبود بخشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن و پمفلت بر خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم طراحی گردید.
روش تحقیق: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده، با مشارکت 90 کودک مبتلا به آسم که به سه گروه 30 نفری انیمیشن، پمفلت و کنترل تخصیص تصادفی شدند، در بیمارستان اکبر مشهد در سال 1397 انجام گردید. به گروه انیمیشن، یک سی‌دی آموزشی و به گروه پمفلت، یک پمفلت آموزشی داده شد و از هر دو گروه خواسته شد تا دو بار در هفته به مدت دو ماه محتوای آموزشی را مطالعه کنند. در گروه کنترل، اطلاعات طبق روش معمول بخش ارائه شد. قبل و بعد از مداخله، خودکارآمدی کودکان سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، کروسکال‌والیس، کولموگروف- اسمیرنوف، تی‌زوجی، کای‌اسکوئر و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره خودکارآمدی بعد از دو ماه در کودکان گروه انیمیشن 8/8±55/2، پمفلت 7/1±34/0 و کنترل 5/9±27/1 بود (0/001>P). یافته‌های پژوهش نشان داد، پس از اجرای مداخله نمره خودکارآمدی گروه انیمیشن، به‌صورت معنی‌داری بیشتر از گروه پمفلت و کنترل بود (0/001>P). در مقایسه درون‌گروهی نیز خودکارآمدی در هرسه گروه بعد از دو ماه نسبت به بدو ورود افزایش معنی‌داری داشت (0/001>P).
نتیجه‌گیری: برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن نسبت به پمفلت و روش معمول، خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم را بیشتر ارتقا می‌دهد و توصیه می‌شود در مراقبت‌های پرستاری توجه بیشتری به آن شود.
بررسی سطح سرمی منیزیوم، منگنز و سلنیوم در بیماران با مشکلات تیروئیدی در استان خراسان جنوبی در سال 1397
برهان منصوری، مریم رضائی، سیدیوسف جواد موسوی، علی رضا امیرآبادی،
دوره 27، شماره 1 - ( بهار 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: بیماری‌های متابولیک تیروئید، از جمله بیماری‌های شایع در افراد بالغ است. از طرفی، آلاینده‌های محیطی از جمله فلزات سنگین، می‌توانند در عملکرد هورمون‌ها اختلال ایجاد کنند؛ از این‌رو، هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی فلزات منیزیم، منگنز و سلنیوم در بیماران مبتلا به کم‌کاری تیروئید، پرکاری تیروئید و سرطان تیروئید شهرستان بیرجند در سال 1397 بود.
روش تحقیق: این یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. تعداد 77 نفر بیمار در قالب سه گروه کم‌کاری تیروئید (33 نفر)، پرکاری تیروئید (33 نفر) و سرطان تیروئید (11) مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان ولیعصر مورد بررسی قرار گرفتند. در نمونه سرم حاصل از نمونه ناشتای وریدی افراد، غلظت فلزات توسط دستگاه ICP-MS و میزان هورمون‌های تیروئیدی با کیت الایزا اندازه‌گیری شد. داده‌ها با کمک آزمون‌های آماری کلوموگروف- اسمیرنوف، آنالیز واریانس یک‌طرفه، کراسکال‌والیس، کای‌دو و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار R3.3.1 تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تنها سطح منگنز در سه گروه تفاوت معنی‌داری با هم داشت (0/05>P). میانگین غلظت فلزات منیزیم، منگنز و سلنیوم به‌ترتیب در گروه کم‌کاری 0/5±88/7، 4/8±6/3 و 0/80±1/38، در گروه پرکاری 0/4±55/7، 4/1±5/5 و 0/7±1/47 و در گروه مبتلا به سرطان 0/81±2/07،2/2±6/02 و 1/3±1/8میکروگرم بر لیتر بود. همچنین نتایج نشان داد که محل سکونت در گروه‌های مختلف از نظر آماری اختلاف معنی‌داری داشت (0/05>P). 
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، اگر چه بین انواع اختلالات غده تیروئید و سطح سرمی فلزات سنگین ارتباط ناچیزی وجود دارد، اما در مورد منگنز چشمگیر است که اهمیت بررسی بیشتر را آشکار می‌سازد. 
اثر متفورمین بر بیان پروتئین‌های SNARE در عضله اسکلتی موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2
یاسر محمدی، اعظم رضائی فریمانی،
دوره 28، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین های SNARE از مجموع ایزوفرم‌هایSNAP-23 ، Stx-4 و VAMP-2 تشکیل شده‌اند که به میزان قابل توجهی در عضلات اسکلتی بیان می‌شوند. این پروتئین ها انتقال GLUT4 به غشای سلول را کنترل می‌کنند. دیابت نوع 2 می‌تواند به دلیل تغییراتی در بیان پروتئین های SNARE ایجاد شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر متفورمین بر بیان این پروتئین‌ها بود.
روش تحقیق: 40 سر موش صحرایی (رت) نر نژاد ویستار انتخاب شدند. از استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید برای القای دیابت نوع 2 استفاده شد. حیوانات به پنج گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه‌های سالم و دیابتی به عنوان کنترل و سه گروه تحت درمان با دوزهای مختلف متفورمین (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن). تکنیک RT-qPCR برای ارزیابی بیان پروتئین‌های SNARE استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متفورمین در دوزهای (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن) باعث کاهش سطوح سرمی گلوکز و افزایش سطوح سرمی انسولین گردید، این تفاوت در دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0/05P<). علاوه بر این، هر سه دوز متفورمین بیان پروتئین‌هایSNAP-23 ، Stx-4 و VAMP-2 را در بافت ماهیچه اسکلتی افزایش داد. متفورمین با دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن بیشترین تأثیر را نشان داد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: یکی دیگر از مکانیسم‌های آنتی دیابتیک متفورمین افزایش بیان پروتئین‌های SNARE می‌باشد که در بهبود مقاومت به انسولین و کاهش گلوکز خون مؤثر می‌باشد.

تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تنظیم الگوی خواب بر مقاومت و حساسیت انسولینی، درصد چربی بدن و زمان واکنش در دختران نوجوان دارای اختلالات خواب
سلیمان انصاری، فهیمه ادیب صابر، علیرضا علمیه، مریم رضائی،
دوره 29، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: اختلالات خواب موجب افزایش بسیاری از بیماری­ها و کاهش عملکرد فیزیولوژیکی می­شود. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، برنامه تنظیم خواب و ترکیبی از این دو بر مقاومت و حساسیت انسولینی، درصد چربی بدن و زمان واکنش نوجوانان دارای اختلال خواب بوده است.
روش تحقیق: مطالعه حاضر تک­سو کور و از نوع نیمه­تجربی و کاربردی است. هشتاد دانش­آموز دختر دارای اختلال خواب (13 تا 17 سال) به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به چهار گروه 20 نفری تقسیم شدند. همه شرکت­کنندگان دو روز قبل و بعد از فرایند تحقیق، به ترتیب در جلسات پیش­آزمون و پس­آزمون شرکت کردند. شرکت­کنندگان در گروه HIIT و ترکیبی به مدت 4 هفته، هفته­ای سه جلسه آزمون رست (RAST) پرداختند و دو گروه تنظیم خواب و ترکیبی، به مدت 4 هفته، طبق توصیه‌های لازم به رعایت برنامه خواب پرداختند. جهت تجزیه و تحلیل یافته­ها از آزمون t همبسته و تحلیل کوواریانس در نرم­افزار SPSS نسخه 26 در سطح معنی­دار (05/0≥P) استفاده شد.
یافته‌ها: یافته­ها نشان داد 4 هفته مداخله ترکیبی تمرین HIIT و تنظیم خواب توانست بهبود معنی­داری در همه متغیرهای تحقیق شامل  گلوکز، انسولین، مقاومت و حساسیت انسولینی، عملکرد سلول­های بتای پانکراس، درصد چربی بدن، کیفیت خواب و زمان واکنش دختران (001/0=P) ایجاد کند. همچنین، روش تمرین HIIT نسبت به گروه تنظیم خواب و کنترل، موجب بهبود معنی­داری در گلوکز، مقاومت و حساسیت انسولینی، عملکرد سلول­های بتای پانکراس، درصد چربی بدن، کیفیت خواب و زمان واکنش دختران (001/0=P) به جز انسولین (428/0=P) شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به­دست­آمده، برنامه تمرین ترکیبی HIIT و تنظیم خواب می­تواند به­عنوان مداخله­ای ارزشمند در برنامه­های درمانی جهت بهبود مشکلات فیزیولوژیک دختران نوجوان دارای اختلالات خواب و متعاقب آن، کاهش مشکلات و هزینه­های درمان این افراد و خانوده­های آن‌ها در نظر گرفته شود.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2023 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb