5 نتیجه برای حسنی
حسین حسنیان مقدم، محمود بابایی،
دوره 16، شماره 2 - ( تابستان 1388 )
چکیده
مرد 55 ساله مجهولالهویهای با کاهش سطح هوشیاری، کاهش تعداد تنفس، کبودی پوست و مردمکهای تنگ از یک پایانه مسافربری به بیمارستان منتقل شد. بیمار در معاینات عصبی، علائم یک‌طرفه نداشت و انتهاها کبود بودند. بیمار اندکی بعد از دریافت گلوکز هیپرتونیک و نالوکسان دچار تشنج، افت فشار خون و آپنه گردید و در نتیجه تحت لولهگذاری داخل نای و تهویه مکانیکی قرار گرفت. آزمایشات اولیه، اسیدوز تنفسی و هیپوکسمی را نشان داد. بعد از انجام سایر آزمایشات و سیتی اسکن، بیمار مجدداً تحت درمان با نالوکسان قرار گرفت و هوشیاری نسبی پیدا کرد. با شک به بلع بسته، برای بیمار عکس ساده شکم انجام شد و وجود بستههای متعدد تأیید گردید. درمان با پلیاتیلن گلیکول به میزان 2 لیتر در ساعت همراه با انفوزیون نالوکسان و شارکول سریال برای بیمار آغاز شد و بیمار بستهها را دفع نمود و در نهایت با حال عمومی خوب مرخص گردید.
فخرالدین تقدسی نژاد، محمود قاضی خوانساری، حسین حسنیان مقدم، شاهین شادنیا، آرش عکاظی، امید مهرپور،
دوره 17، شماره 3 - ( پاییز 1389 )
چکیده
زمینه و هدف: ان استیل سیستئین (NAC یا N-Acetyl cysteine) پادزهر مؤثر در درمان مسمومیت با استامینوفن می‌باشد که تجویز آن گاهی اوقات به علت تعداد بالای مراجعین و عدم وجود امکانات کافی بر اساس شرح حال بیمار از میزان مصرف استامینوفن انجام میگیرد. در این مطالعه با بررسی دقیقتر شرح حال و کنترل همزمان سطح پلاسمایی استامینوفن، عوامل تأثیرگذار در ایجاد مسمومیت شدید جهت انتخاب بهتر اولویتهای درمان با NAC مورد بررسی قرار گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه در سالهای 1386 در بیمارستان لقمان به صورت آیندهنگر و مقطعی روی 170 بیمار انجام شد که بر اساس شرح حال بالینی بیش از 5/7 گرم استامینوفن مصرف کرده بودند. متغیرهایی مثل سن، جنس، تعداد دفعات خودکشی، مقدار مصرف دارو، فاصله زمانی از مصرف دارو تا مراجعه و زمان مراجعه با سطح پلاسمایی دارو مقایسه شد و یافته‌ها با نرم‌افزار آماری 13SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: در مجموع 170 بیمار با میانگین سنی 05/6 ± 81/21 انتخاب شدند که 7/44 درصد مذکر و 3/55 درصد مؤنث بودند. شیوع موارد مسمومیت در دهه سوم زندگی بیشتر بود. میانگین سطح پلاسمایی دارو µg/ml7/18 به دست آمد. متغیرهایی از پیش گفته شده ازجمله تعداد دفعات اقدام به خودکشی، تعداد قرص مصرفی و فاصله زمانی مصرف قرص تا نمونه‌گیری فقط بر روی شدت مسمومیت اثر داشتند.
نتیجه‌گیری: در مواردی که امکان ارزیابی سریع سطح پلاسمایی استامینوفن جهت تعیین لزوم تجویز NAC فراهم نمیباشد، برخی از عوامل شرح حال مثل مصرف مقادیر بالای دارو، تعدد دفعات خودکشی با دارو و تأخیر در مراجعه به مراکز درمانی به عنوان عوامل خطر شناخته شده، میتوان از آنها در طرح روند درمان بهره جست
فاطمه حسنی، محمد کمالی، ملاحت اکبرفهیمی، کیوان دواتگران،
دوره 18، شماره 4 - ( زمستان 1390 )
چکیده
زمینه و هدف: سالمندان یکی از گروه‌های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می‌باشند که باتوجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته‌اند و هرگونه تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در رابطه با این گروه، نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی سالمندان مقیم مراکز و رابطه آن با متغیرهای دموگرافیک بود. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، کیفیت زندگی 130 سالمند ساکن آسایشگاه‌های سالمندان شهر تهران، به روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔــﯿﺮی ﺗﺼـﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪای بررسی شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی، با روش مصاحبه رودررو جمع‌آوری گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی، T-Test و ANOVAو نیز نرم‌افزار SPSS (ویرایش 17) استفاده شد. یافته‌ها: 85 نفر زن و 45 نفر مرد با میانگین سنی 73 سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که فقط در حیطه جسمانی، کیفیت زندگی در مردها بالاتر از خانم ها بود (001/0P<). در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و فاکتورهای سن، وضعیت تأهل و سطح تحصیلات نیز فقط در حیطه جسمانی (001/0P<) اختلاف معنی دار بوده و نهایتاً کیفیت زندگی سالمندانی که سابقه زمین خوردن را گزارش کرده‌اند؛ به طور معنی داری پایین‌تر از سایرین بود. نتیجه‌گیری: مردها، اشخاص دارای تحصیلات بالا، مجرّد و فاقد سابقه زمین خوردن از کیفیّت زندگی سالمندی بهتری نسبت به سایرین برخوردار بوده‌اند که در مورد آخر لزوم توجه به اعمال استراتژی‌های کاهش افتادن در افراد سالمند را آشکار می‌سازد.
حسن نکیسا، فاطمه ایوبی، وحید احسانی، مجتبی اکرمیان، فاطمه خواجه حسنی، محمدرضا رحمانی، محمد الله توکلی، علی شمسی زاده،
دوره 22، شماره 2 - ( تابستان 1394 )
چکیده
زمینه و هدف: استرس‌های اکسیداتیو، در تخریب نورون‌های واقع در جسم سیاه و ایجاد پارکینسون دخالت دارند. گزارش شده است، گیاه رازیانه دارای اثراتی بر تولید شیر و سیستم دوپامینرژیک و همچنین دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی است. در این مطالعه، اثر عصاره دانه گیاه رازیانه بر مدل پارکینسونی ایجادشده توسط تزریق داخل بطنی 6- هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) در موش‌های صحرایی ماده بررسی شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی ماده، به‌صورت تصادفی، به 6 گروه سالین، پارکینسونی و گروه‌های پارکینسونی تحت تیمار با عصاره تقسیم شدند. القای پارکینسون، با تزیق داخل بطنی تک‌دوز 6-OHDA انجام شد. عصاره متانولی رازیانه با دوزهای 100 و 200 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن حیوان، به دو روش مکرّر (روزانه و به‌مدت14 روز قبل و 14 روز پس از تزریق 6-OHDA) و یا حاد (روز 14 پس از تزریق 6-OHDA) گاواژ شد. ارزیابی پارکینسون، با استفاده از آزمایش Rotarod و Wire grasping، چهاده روز پس از تزریق 6-OHDA انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه نشان داد که گاواژ مکرّر با هر دو دوز 100 و 200 میلی‌گرم عصاره رازیانه به‌ازای هر کیلوگرم وزن حیوان، فعالیت‌های حرکتی و قدرت عضلانی را در حیوانات پارکینسونی بهبود بخشید (05/0p<)؛ از سوی دیگر گاواژ حاد عصاره، اثر معنی‌داری بر عملکرد حیوانات پارکینسونی‌شده نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف مزمن عصاره رازیانه می‌تواند باعث بهبود علایم ناشی از پارکینسون در موش‌های صحرایی ماده شود.
فاطمه احمدی فورگ، هادی حسنی،
دوره 29، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مشکلات روانی در دوران همه‌گیری کووید-19، علائم استرس پس از سانحه است، اما برخی افراد می‌توانند با این تروما کنار بیایند و به وضعیت قبلی خود و یا حتی سطح بالاتری از عملکرد دست پیدا کنند که رشد پس از سانحه نامیده می‌شود. این مطالعه جهت بررسی میزان شیوع و ارتباط بین علائم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بین بیماران ترخیص شده از بخش‌های مراقبت ویژه کووید-19 انجام شد.
روش تحقیق: مطالعه حاضر از نوع توصیفی می‌باشد که روی 172 بیمار انجام شده است. نمونه‌گیری به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحلهای از میان بیماران ترخیص شده از بخش مراقبت‌های ویژه که دقیقاً 6 ماه از بهبودی آنها گذشته، انجام شده بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت‌شناختی و چک لیست استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه جمع‌آوری و سپس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه21 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: براساس نتایج به‌دست‌آمده 3/34 درصد از بیماران علائم استرس پس از سانحه و 96/58 درصد رشد پس از سانحه را تجربه کرده بودند. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که با افزایش میزان علائم استرس پس از سانحه در افراد، رشد پس از سانحه نیز در این افراد افزایش یافت ( 0.524r=، 0.001P=).
نتیجه‌گیری: علائم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بین بیماران کووید-19 بستری در بخش مراقبت‌های ویژه شایع بود. همچنین ابتلا به سطح بالاتری از سندرم استرس پس از سانحه این شانس را ایجاد می‌کرد که فرد به سطح بالاتری از رشد پس از سانحه نیز دست یابد.
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC