زمینه و هدف: دریافت انرژی مازاد و چاقی متعاقب آن، باعث افزایش بروز بیماریهای مزمن و کاهش امید به زندگی میشود. محدودیت انرژی، با در نظر گرفتن دریافت کافی مواد مغذی، خطر بروز بیماریهای مزمن در حال پیشرفت را کم میکند. این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر محدودیت دریافت انرژی بر روی تغییرات نشانگرهای التهاب و طول عمر موشهای صحرایی انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 50 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به صورت تصادفی به دو گروه شاهد (رژیم با دسترسی آزاد) و محدودیت انرژی (40% محدودیت نسبت به انرژی پایه مورد نیاز) تقسیم شدند. وزن، شاخص توده بدن (BMI)، دمای بدن و سطوح سرمی گلوکز، انسولین، لپتین، عامل نکروز تومور- آلفا (TNF-α) و اینترلوکین 6 (IL-6) در پایان مطالعه اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS ویرایش 5/11 و آزمون تی مستقل در سطح معنیداری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: محدودیت انرژی باعث کاهش معنیداری در وزن (001/0=P)، شاخص توده بدن (001/0=P)،
دمای بدن (001/0=P) و همچنین سطوح سرمی گلوکز (035/0=P)، انسولین (021/0=P)، اینترلوکین 6 (045/0=P) و لپتین (001/0=P) شد، اما سطح TNF-α تغییر معنیداری نکرد (3/0=P).
نتیجهگیری: کاهش سطح انسولین و دمای بدن، به عنوان دو نشانگر طول عمر، تحت اثر محدودیت انرژی میتواند علامت کاهش میزان متابولیسم باشد؛ همچنین کاهش نشانگر التهابی IL-6 نشاندهنده این مطلب است که محدودیت انرژی میتواند فرایندهای التهابی را که عامل خطر عمده برای بسیاری از بیماریهای مزمن است، کاهش دهد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |