دوره 29، شماره 3 - ( پاییز 1401 )                   جلد 29 شماره 3 صفحات 284-275 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 456349
Ethics code: IR. BUMS. REC. 1399.527


XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
3- کارشناس ارشد انگل شناسی، گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، g.nikoomanesh@yahoo.com
چکیده:   (590 مشاهده)
زمینه و هدف: گیاه بنه (Pistacia atlantica) از جمله گیاهان دارویی بومی ایران و با خاصیت ضد میکروبی شناخته شده می‌باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی عصاره آبی برگ درخت بنه بر روی ایزوله های بالینی اشرشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس در شرایط آزمایشگاهی می باشد.
روش تحقیق: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی عصاره آبی گیاه بنه بر روی 60 ایزوله اشرشیا کلی و 60 ایزوله کاندیدا آلبیکنس، طبق پروتکل موسسه استاندارد آزمایشگاه و بالین (CLSI) در رنج 125/0-100 میلی‌گرم / میلی‌لیتر عصاره انجام شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌های نان‌پارامتریک با نرم‌افزار  Rدر سطح معنیداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین حداقل غلظت مهار‌کنندگی عصاره بنه برای ایزوله‌های بالینی اشرشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس به‌ترتیب برابر 0/1±3/45 و 1/1±7/43 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بود. مقایسه حداقل غلظت مهارکنندگی رشد و کشندگی ایزوله‌های بالینی با سویه استاندارد اشرشیا‌کلی نیز اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0P>) در صورتی‌که سویه استاندارد کاندیدا آلبیکنس با ایزوله‌های بالینی این قارچ تفاوت معنی‌داری داشتند (001/0P<).
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد، عصاره آبی برگ گیاه بنه بر روی ایزوله‌های بالینی اشرشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس مورد مطالعه دارای خاصیت بازدارندگی می‌باشند، لذا این امکان وجود دارد که از عصاره آبی این گیاه به تنهایی و یا با استفاده از سایر داروها برای درمان عفونت‌های مجاری ادراری و واژینال استفاده نمود.
متن کامل [PDF 625 kb]   (168 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: قارچ شناسي
دریافت: 1401/6/2 | پذیرش: 1401/10/5 | انتشار الکترونیک: 1401/9/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.